Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Ποια χαρακτηριστική ιδιότητα πρέπει να έχουν ο μυθικός και ο σύγχρονος Άτλας για να κατορθώνουν να κάνουν αυτό που βλέπεις στην παρακάτω εικόνα;
Για να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε την αλλαγή του σχήματος ενός σώματος ή την αλλαγή της ταχύτητάς του, χρησιμοποιούμε την έννοια της δύναμης.
Τις δυνάμεις δε μπορούμε να τις αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, καταλαβαίνουμε όμως ότι υπάρχουν από τα αποτελέσματά τους. Ο κλάδος της Φυσικής που ασχολείται με τις δυνάμεις λέγεται Μηχανική
Όταν σε ένα σώμα ασκείται δύναμη, τότε μπορεί να προκληθεί:- Αλλαγή στην ταχύτητα του σώματος που μπορεί να είναι ή αύξηση ή μείωση της ταχύτητας ΚΛΙΚ
- Αλλαγή της κατεύθυνσης του
- Αλλαγή στο σχήμα του που μπορεί να είναι ή μόνιμη ή προσωρινή
Όταν σε ένα σώμα ασκούνται πολλές δυνάμεις από διάφορες κατευθύνσεις, μπορεί να μην παρατηρούμε κανένα από τα παραπάνω αποτελέσματα. Λέμε τότε ότι το σώμα ισορροπεί. Αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί το αποτέλεσμα κάθε δύναμης δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο μεγάλη είναι, αλλά και από την κατεύθυνση προς την οποία ασκείται.
Οι δυνάμεις εμφανίζονται με βέλη. Η κατεύθυνση του βέλους δείχνει την κατεύθυνση προς την οποία η δύναμη ασκείται. Όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος του βέλους , τόσο μεγαλύτερη είναι και η δύναμη.
Ο άνθρωπος για να προχωρήσει πιο γρήγορα ένα αντικείμενο,το αντικείμενο χρειάζεται μεγαλύτερη ώθηση. Έτσι ασκεί μεγαλύτερη δύναμη αν θέλει να προχωρήσει πιο γρήγορα και αυτό δίνει στο αντικείμενο μεγαλύτερη δύναμη!
Για να μετακινήσει, να σηκώσει ή να αλλάξει το σχήμα και το μέγεθος άλλων σωμάτων ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τους μυς του
και αν πρέπει να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη δύναμη τότε χρησιμοποιεί κατάλληλες διατάξεις που ονομάζονται μηχανές.
Αυτές μπορεί να είναι είτε απλές όπως μοχλοί, τροχαλίες, ψαλίδια κλπ είτε πολύπλοκες όπως γερανοί, κινητήρες κλπ
Άρα λοιπόν, τα αποτελέσματα που έχει η άσκηση δύναμης πάνω σε ένα σώμα είναι:
Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
Ο Μωάμεθ κατόρθωσε να μεταφέρει 70 καράβια από τον Βόσπορο στον Κεράτιο, σέρνοντάς τα στην ξηρά για εννιά χιλιόμετρα.
Εκμεταλλευόμενος τη δύσκολη θέση των Βυζαντινών ζήτησε για δεύτερη φορά την Πόλη από τον αυτοκράτορα αλλά και πάλι η απάντηση του Κωνσταντίνου ήταν αρνητική.
Στις 29 Μαΐου 1453 άρχισε η μεγάλη επίθεση. Το μεγάλο κανόνι προκάλεσε ρήγμα στον πύργο του Αγίου Ρωμανού και χιλιάδες Τούρκοι όρμησαν στην τάφρο και στα τείχη.
Οι Βυζαντινοί γέμισαν την τάφρο με νερό και έπνιξαν πολλούς από τους εισβολείς.
Ταυτόχρονα γκρέμιζαν και όσους προσπαθούσαν να ανεβούν με ανεμόσκαλες στα τείχη. Η μέρα πήγαινε να τελειώσει και η νίκη έκλεινε και πάλι προς το μέρος των Βυζαντινών.
Τότε όμως ο Ιουστινιάνης πληγώθηκε και η είδηση κατατρόμαξε τους Βυζαντινούς.
Μια ομάδα γενιτσάρων πάλι βρήκε αφύλακτη τη μικρή πύλη Κερκόπορτα, μπήκε στην Πόλη και άνοιξε κάποιες μεγάλες πύλες, για να μπουν και άλλοι.
Οι πολιορκημένοι άρχισαν να χτυπιούνται πισώπλατα και να υποχωρούν.
Στην πύλη του Ρωμανού πολέμησε γενναία και σκοτώθηκε ο βυζαντινός αυτοκράτορας, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος ο ΙΑ ο Παλαιολόγος
Η Πόλη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Μια φράση ακούγονταν από στόμα σε στόμα. Η Πόλις εάλω!
Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του έθνους επί αιώνες.
Μια παράδοση αναφέρει ότι την ώρα που μπήκαν οι Τούρκοι στην Πόλη και στη συνέχεια στην Αγιά Σοφιά τελούνταν θεία λειτουργία. Ο τοίχος τότε πίσω από την Αγία Τράπεζα άνοιξε και εξαφανίστηκε ο ιερέας που τελούσε την λειτουργία. Όταν η Πόλη επιστρέψει στα χέρια χριστιανών, ο ιερέας θα ξαναβγεί από εκεί και θα συνεχίσει τη θεία λειτουργία που άφησε στη μέση.
Άλλη παράδοση είναι αυτή του μαρμαρωμένου βασιλιά. Συγκεκριμένα όταν ήλθε η ώρα η πόλη να τουρκέψει και μπήκαν μέσα οι Τούρκοι, έτρεξε ο βασιλιάς καβάλα στ’ άλογό του να τους εμποδίσει. Ήταν πλήθος αρίφνητο η Τουρκιά, χιλιάδες τον έβαλαν στη μέση κι εκείνος χτυπούσε κι έκοβε με το σπαθί του.
Τότε σκοτώθη τ’ άλογό του κι έπεσε κι αυτός. Κι εκεί που ένας Αράπης σήκωσε το σπαθί να χτυπήσει το βασιλιά, ήρθε άγγελος Κυρίου και τον άρπαξε και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη κάτω, κοντά στη Χρυσόπορτα
Τότε σκοτώθη τ’ άλογό του κι έπεσε κι αυτός. Κι εκεί που ένας Αράπης σήκωσε το σπαθί να χτυπήσει το βασιλιά, ήρθε άγγελος Κυρίου και τον άρπαξε και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη κάτω, κοντά στη Χρυσόπορτα
Μα, όταν είναι θέλημα Θεού, θα κατεβεί ο άγγελος στη σπηλιά και θα τον ξεμαρμαρώσει και θα του δώσει στο χέρι το σπαθί που είχε στη μάχη. Και θα σηκωθεί ο βασιλιάς και θα μπει στην Πόλη από τη Χρυσόπορτα και, κυνηγώντας με τα φουσάτα του τους Τούρκους, θα τους διώξει ως την Κόκκινη Μηλιά.
ΕΣΤΕΙΛΑ ΔΥΟ ΠΟΥΛΙΑ
...και ΟΠΕΡΑ
Το γνωστό: “πάλι με χρόνια, με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι” δεν έλειψε ούτε στιγμή από τα χείλη και το μυαλό του υπόδουλου Θρακικού Ελληνισμού. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να συγκινεί τον κόσμο.
Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιος μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι".
ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ, ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ
Συμπληρώστε την ακροστιχίδα
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
1. Ψάξε και βρες το δημοτικό ποίημα "Της Αγια - Σοφιάς". Τι κοινό μπορούμε να πούμε ότι έχει με το δημοτικό τραγούδι του Πόντου για την Άλωση της Πόλης;
2. Πόσα ακριβώς χρόνια έχουν περάσει από την άλωση της Πόλης μέχρι σήμερα; (Να βρείτε ακριβή αριθμό χρόνων, μηνών και ημερών)
2. Πόσα ακριβώς χρόνια έχουν περάσει από την άλωση της Πόλης μέχρι σήμερα; (Να βρείτε ακριβή αριθμό χρόνων, μηνών και ημερών)
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΝΟΚΙΟ - β' ( ΕΡΓΑΣΙΩΝ)
Το Θέατρο Σκιών πρωτοπαίχτηκε στην Ινδία, Ινδονησία και Κίνα, εδώ και 1200 περίπου χρόνια. Στην Τουρκία, που έφτασε κατά τον ΙΔ αιώνα, προστέθηκαν δυο νέες φιγούρες, ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης.
Κατά την παράδοση ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα. Διάφοροι θρύλοι αναφέρονται στην είσοδο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη στο Θέατρο Σκιών.
Κατά μια εκδοχή, ο Καραγκιόζης - που τουρκικά θα πει μαυρομάτης - και ο Χατζηαβάτης ήταν δυο φίλοι που ζούσαν στην Προύσα στα χρόνια του σουλτάνου Ορχάν (1279-1359). Όταν ο σουλτάνος αυτός έχτιζε το μεγάλο τζαμί της Προύσας, οι δύο φίλοι δούλευαν στην οικοδομή σαν χτίστες.
Ήταν όμως πολύ χωρατατζήδες, διαρκώς πειράζονταν και το αποτέλεσμα ήταν να μην εργάζονται ικανοποιητικά ούτε αυτοί, ούτε οι άλλοι γύρω τους. Οι εργασίες για το τζαμί δεν προχωρούσαν και ο σουλτάνος, θεωρώντας υπεύθυνους γι' αυτό τους δυο χωρατατζήδες, πρόσταξε και τους θανάτωσαν. Ωστόσο αργότερα μετάνιωσε και μελαγχόλησε. Τότε ο παλατιανός Πέρσης σεΐχης Μεχμέτ Κιουστερή, για να διασκεδάσει τη θλίψη του, ζωντάνεψε τις μορφές του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη στο Θέατρο Σκιών, μαζί με τα αστεία που έλεγαν - όπως τα έλεγαν, προσθέτοντας και μερικά δικά του.
Οι παραστάσεις αυτές άρεσαν τόσο, που καθιερώθηκαν και από τότε το Θέατρο Σκιών ονομάστηκε Καραγκιόζης. Ο Μεχμέτ Κιουστερή θεωρείται πρόδρομος της τέχνης από τους Τούρκους καραγκιοζοπαίχτες και τον μπερντέ του Θεάτρου Σκιών τον ονόμασαν "μεϊντάνι" (πλατεία) του σεΐχη Κιουστερή.
Στην Τουρκία, το Θέατρο Σκιών το είχε πάει ένας Έλληνας, ο Γιάννης Μαυρομάτης, από την Κίνα. Θέλησε το θέατρο να το κάνει επάγγελμα για να ζήσει. Περνώντας από τους ισλαμικούς λαούς έφθασε στην Οδησσό Μετέτρεψε και αυτός το σύστημα παιξίματος κάνοντας τις φιγούρες με ξύλα, όπως σήμερα. Ο φωτισμός ήταν με κεριά ή λυχνάρια γιατί οι δάδες ήταν πολύ δύσκολες στο χειρισμό. Οι φιγούρες του είχαν 20-30 εκ. ύψος.
Κατά μια εκδοχή, ο Καραγκιόζης - που τουρκικά θα πει μαυρομάτης - και ο Χατζηαβάτης ήταν δυο φίλοι που ζούσαν στην Προύσα στα χρόνια του σουλτάνου Ορχάν (1279-1359). Όταν ο σουλτάνος αυτός έχτιζε το μεγάλο τζαμί της Προύσας, οι δύο φίλοι δούλευαν στην οικοδομή σαν χτίστες.
Ήταν όμως πολύ χωρατατζήδες, διαρκώς πειράζονταν και το αποτέλεσμα ήταν να μην εργάζονται ικανοποιητικά ούτε αυτοί, ούτε οι άλλοι γύρω τους. Οι εργασίες για το τζαμί δεν προχωρούσαν και ο σουλτάνος, θεωρώντας υπεύθυνους γι' αυτό τους δυο χωρατατζήδες, πρόσταξε και τους θανάτωσαν. Ωστόσο αργότερα μετάνιωσε και μελαγχόλησε. Τότε ο παλατιανός Πέρσης σεΐχης Μεχμέτ Κιουστερή, για να διασκεδάσει τη θλίψη του, ζωντάνεψε τις μορφές του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη στο Θέατρο Σκιών, μαζί με τα αστεία που έλεγαν - όπως τα έλεγαν, προσθέτοντας και μερικά δικά του.
Οι παραστάσεις αυτές άρεσαν τόσο, που καθιερώθηκαν και από τότε το Θέατρο Σκιών ονομάστηκε Καραγκιόζης. Ο Μεχμέτ Κιουστερή θεωρείται πρόδρομος της τέχνης από τους Τούρκους καραγκιοζοπαίχτες και τον μπερντέ του Θεάτρου Σκιών τον ονόμασαν "μεϊντάνι" (πλατεία) του σεΐχη Κιουστερή.
Στην Τουρκία, το Θέατρο Σκιών το είχε πάει ένας Έλληνας, ο Γιάννης Μαυρομάτης, από την Κίνα. Θέλησε το θέατρο να το κάνει επάγγελμα για να ζήσει. Περνώντας από τους ισλαμικούς λαούς έφθασε στην Οδησσό Μετέτρεψε και αυτός το σύστημα παιξίματος κάνοντας τις φιγούρες με ξύλα, όπως σήμερα. Ο φωτισμός ήταν με κεριά ή λυχνάρια γιατί οι δάδες ήταν πολύ δύσκολες στο χειρισμό. Οι φιγούρες του είχαν 20-30 εκ. ύψος.
Κατά τα χρόνια πριν από την ελληνική επανάσταση (1821), το Θέατρο Σκιών γνώριζε μεγάλη επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη.
Φαίνεται λοιπόν πως τότε, τον καιρό του Αλή πασά, μεταφέρθηκε στην Ήπειρο από Έλληνες καραγκιοζοπαίχτες και κατόπιν στην Αιτωλοακαρνανία, στην Πάτρα, στην Καλαμάτα και σε άλλες πόλεις. Δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένο, αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία, βασισμένα σε προσωπικές, κύρια, μαρτυρίες ότι στα χρόνια της σκλαβιάς έπαιζαν κρυφά Καραγκιόζη σε σπηλιές και μοναστήρια, με παραστάσεις για τα βάσανα των χριστιανών από τους Τούρκους και τα κατορθώματα των αρματολών και των κλεφτών. Κατά τις πληροφορίες αυτές, τα κύρια πρόσωπα του Καραγκιόζη ήταν πέντε: Ο Καραγκιόζης, ο Χατζηαβάτης, ο Αρματολός, ο Πασάς και ο Δερβέναγας.
Ο Καραγκιόζης από Θέατρο Σκιών της Κωνσταντινούπολης
Το 1860, μετά την απελευθέρωση, στην Ελλάδα το έφερε ένας μπάρμπα-Γιάννης Μοράζαλης ή Μπρόχαλης. Για τους Αθηναίους ήταν κάτι πρωτότυπο, και πάλι μόνο για άντρες. Οι τύποι του Μαυρομάτη είχαν σχεδιαστεί από τον Μπρόχαλη. Ο Καραγκιόζης πήρε το όνομά του (Καραγκιόζ) από την απόδοση στα τούρκικα του ονόματος του Μαυρομάτη. Οι τύποι των Μαυρομάτη και Μπρόχαλη ήσαν: Χατζηαβάτης, Βελιγκέκας, Μπέης, Χανούμισσα και Πασάς. Άλλαξε ριζικά από τα άλλα θέατρα σκιών. Κατόπιν έφτασε στην Πάτρα.
Εκεί, ο μεγάλος δάσκαλος Σαρδούνης Δημήτριος το πλούτισε με νέες φιγούρες, κείμενα, μουσική και τραγούδι. Με τη συνεργασία του Βυζανιάρη, ο οποίος ήταν σπουδαίος σχεδιαστής, έφτιαξε καταπληκτικές φιγούρες. Ο Σαρδούνης που έμεινε γνωστός ως Μίμαρος, ήξερε βυζαντινή μουσική (ήταν ψάλτης της Μητροπόλεως των Πατρών),και επιπλέον το πλούτισε με τραγούδια και νέους τύπους (το Διονύσιο το Ζακυνθινό).
Πρωτόπαιξε στην Αθήνα με τίτλο "οικογενειακό Θέατρο Σκιών" για να τραβήξει κόσμο, και κέρδισε το κοινό παίζοντας κωμωδίες, δράματα, ηρωικά του '21 κ.λ.π. Έτσι ο Καραγκιόζης έγινε το αγαπητό θέατρο του ελληνικού λαού. Ενθουσίαζε τους θεατές του με τα αστεία του, πολιτικά, κοινωνικά κλπ. Από το 1891 και έπειτα, ο Καραγκιόζης πήρε απόλυτα ελληνικό χαρακτήρα, πλουτίστηκε με νέα έργα, μπήκαν νέες φιγούρες και βρήκε το δρόμο του.
Εκεί, ο μεγάλος δάσκαλος Σαρδούνης Δημήτριος το πλούτισε με νέες φιγούρες, κείμενα, μουσική και τραγούδι. Με τη συνεργασία του Βυζανιάρη, ο οποίος ήταν σπουδαίος σχεδιαστής, έφτιαξε καταπληκτικές φιγούρες. Ο Σαρδούνης που έμεινε γνωστός ως Μίμαρος, ήξερε βυζαντινή μουσική (ήταν ψάλτης της Μητροπόλεως των Πατρών),και επιπλέον το πλούτισε με τραγούδια και νέους τύπους (το Διονύσιο το Ζακυνθινό).
Πρωτόπαιξε στην Αθήνα με τίτλο "οικογενειακό Θέατρο Σκιών" για να τραβήξει κόσμο, και κέρδισε το κοινό παίζοντας κωμωδίες, δράματα, ηρωικά του '21 κ.λ.π. Έτσι ο Καραγκιόζης έγινε το αγαπητό θέατρο του ελληνικού λαού. Ενθουσίαζε τους θεατές του με τα αστεία του, πολιτικά, κοινωνικά κλπ. Από το 1891 και έπειτα, ο Καραγκιόζης πήρε απόλυτα ελληνικό χαρακτήρα, πλουτίστηκε με νέα έργα, μπήκαν νέες φιγούρες και βρήκε το δρόμο του.
Από το 1900 - 1940 έπαιξαν στην Ελλάδα εκατοντάδες Θέατρα Σκιών. Η κάθε συνοικία είχε και το δικό της μόνιμο παίκτη. Μετά το '40 άρχισε η κατάπτωση, λόγω της εξελίξεως των θεάτρων, κινηματογράφων και άλλων μέσων ψυχαγωγίας. Το "πιστεύω" ορισμένων ανθρώπων της τέχνης δεν το άφησε να χαθεί. Έτσι, στις μέρες μας φτερουγίζει και πάλι η τέχνη με τις βαθιές ρίζες.
Είναι αδύνατο να αναφερθούν εδώ όλοι εκείνοι που με τη δουλειά τους συντέλεσαν στην αναγέννηση του ελληνικού Καραγκιόζη. Πρέπει όμως να σημειωθούν μερικοί κορυφαίοι οι: Μίμαρος (Δημ. Σαρδούνης), Ιωαν.
Ρούλιας, Μέμος Χριστοδούλου, Αγαπητός (Βασ. Αλαφούζος), Μπέκος (Παν. Μαθιόπουλος), Μανωλόπουλος (Δημ. Νταλιάνης), Μόλλας (Αντ. Παπούλιας), Χαρίδημος (Χρήστος Χαρίτος), Σωτ. Σπαθάρης και πολλοί άλλοι.
Είναι αδύνατο να αναφερθούν εδώ όλοι εκείνοι που με τη δουλειά τους συντέλεσαν στην αναγέννηση του ελληνικού Καραγκιόζη. Πρέπει όμως να σημειωθούν μερικοί κορυφαίοι οι: Μίμαρος (Δημ. Σαρδούνης), Ιωαν.
Ρούλιας, Μέμος Χριστοδούλου, Αγαπητός (Βασ. Αλαφούζος), Μπέκος (Παν. Μαθιόπουλος), Μανωλόπουλος (Δημ. Νταλιάνης), Μόλλας (Αντ. Παπούλιας), Χαρίδημος (Χρήστος Χαρίτος), Σωτ. Σπαθάρης και πολλοί άλλοι.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Εκτύπωσε τις παρακάτω φιγούρες. Κόλλησε το κάθε μέρος σε ένα χαρτόνι και με ένα ψαλίδι κόψτες γύρω-γύρω, ένωσέ τες με διπλόκαρφα και βάψτες με διαφορετικά χρώματα.
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΝΟΚΙΟ ( ΕΡΓΑΣΙΩΝ)
