Εγκύκλιος Παιδεία: Μαΐου 2012

Η Άννα Φρανκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1929 στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας.

Γόνος εύπορης οικογενείας ο πατέρας της, Ότο Φρανκ, υπηρέτησε με ευλάβεια τη χώρα του στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ενώ μερικά χρόνια αργότερα έχασε την περιουσία του μαζί με εκατοντάδες άλλους Γερμανούς στην οικονομική ύφεση του 1920.
Τον Ιανουάριο του 1933 οι ναζιστές ανήλθαν στην εξουσία. Ο διορατικός Οτο μετέφερε την τετραμελή του οικογένεια (τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, Άννα και Μάργκο) στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου ανέλαβε τη θέση του διευθυντή σε μια εταιρεία τροφίμων στην περιοχή του Πρίσενγκρατς. Η ναζιστική Γερμανία όμως δεν άργησε να κατακτήσει την Ολλανδία. Από τον Μάιο του 1940 το σύμπαν των Εβραίων άλλαξε.
Λίγο προτού ξεκινήσει η μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ο Οτο αποφάσισε να εξαφανίσει την οικογένειά του. Γι' αυτόν τον σκοπό δημιούργησε ένα προσάρτημα στην αποθήκη τροφίμων στο Πρίσενγκρατς, το οποίο αποτελούνταν από δύο διαμερίσματα εξοπλισμένα με τα κατάλληλα μέσα για να φιλοξενήσουν δύο οικογένειες, των Φρανκ και των Βαν Πελ - την τριμελή οικογένεια του συνεργάτη του Οτο Φρανκ. Τις δύο οικογένειες ακολούθησε στο καταφύγιό τους και ο Ντάσελ (ψευδώνυμο του Fritz Pfeffer), ένας ηλικιωμένος Εβραίος οδοντίατρος.
Η ζωή στο καταφύγιο ξεκινούσε αργά το απόγευμα. Φίλοι των Φρανκ προμήθευαν τους φυγάδες με εφόδια και φαγητό από τη μαύρη αγορά. Τις νυχτερινές ώρες ο Οτο και ο συνεργάτης του διατελούσαν τη συνηθισμένη τους εργασία στο κάτω μέρος της αποθήκης.
Στο ημερολόγιο που έγραφε η Άννα Φρανκ, εκφράζει εκτός από τη μεγάλη αδυναμία που είχε στον πατέρα της την ωμότητα ενός πολέμου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού το οποίο σταδιακά έχανε συνειδητά την αθωότητά του. «Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναγράψω με αυτόν τον τρόπο.Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως δεν θα είμαι ποτέ πια αθώα» αναγράφει το ημερολόγιο στις 2 Νοεμβρίου του 1942.

Η φωνή της Άννας είναι η κραυγή ενός Εβραίου στο κρησφύγετο του αλλά και η κραυγή του ανθρώπου του 20ού αιώνα, ο οποίος καταδιώχθηκε από την πιο αλλοπρόσαλλη δολοφονική μανία της Ιστορίας. Η νεαρή συγγραφέας ωστόσο αποκαλύπτει στις σελίδες του ημερολογίου ένα φυσικό ταλέντο στην τέχνη του γραπτού λόγου και μια λογική που ξεπερνά τα όρια της ηλικίας της.
Το 1942 οι ναζιστές ανακάλυψαν το κρησφύγετο των Φρανκ μετά τη συμπτωματική καταδίωξη ενός ληστή στην αποθήκη τροφίμων. Οι δύο οικογένειες καθώς και ο ηλικιωμένος οδοντίατρος μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. Η Άννα Φρανκ, η μητέρα της και η αδερφή της άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μπέργκεν-Μπέλσεν, το στρατόπεδο στο οποίο μεταφέρθηκαν όταν το Άουσβιτς δέχθηκε επίθεση από τους Ρώσους. Είχαν πληγεί από τύφο. Μοναδικός επιζών ο Οτο παρέλαβε το ημερολόγιο από τα χέρια των γειτόνων Ελι Βόσεν και Μίεν Βαν Σάντεν, οι οποίοι το περισυνέλεξαν μετά τη σύλληψη των Φρανκ. Σε αυτόν οφείλεται η αρχική έκδοση του ημερολογίου, άλλωστε σε αυτόν οφειλόταν και η ύπαρξή του. Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει 300.000 αντίτυπα σε όλον τον κόσμο.

η πρώτη έκδοση του "Ημερολογίου"

Το καταφύγιο της οικογένειας στο Πρίσενγκρατς λειτουργεί σήμερα ως κέντρο νεότητας με την ονομασία «Το σπίτι της Άννα Φρανκ».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το καταφύγιο κάλυπτε μια μεγάλη βιβλιοθήκη η οποία οδηγούσε στην κρυφή πόρτα των δωματίων. Όταν οι ναζιστές ανακάλυψαν το κρησφύγετο αναγκάστηκαν να παραμερίσουν δεκάδες βιβλία για να μπουν στα διαμερίσματα και να φτάσουν στην Άννα. Αυτό που δεν γνώριζαν όταν αντίκρισαν την Άννα ήταν ότι το κορίτσι είχε ήδη δραπετεύσει. Μέσα από ένα ημερολόγιο...

ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΡΗΜΑΤΑ - ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

ΚΛΙΚ

ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΚΛΙΚ

Διάβασε το παρακάτω απόσπασμα και στη συνέχεια άκουσε και το τραγούδι

"Μικρά αγόρια αναγκάζονται να στρατολογηθούν από ισλαμιστές Σεμπάμπ στη Σομαλία, οι οποίοι απαγάγουν τα αγόρια, τα εκπαιδεύουν ως πολεμιστές και τα στέλνουν στη μάχη όπου πεθαίνουν κατά δεκάδες.

Επιπλέον, σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch τα κορίτσια τα εξαναγκάζουν να είναι σύζυγοι των στρατιωτών.

«Έπειτα από πολλές εβδομάδες σκληρής εκπαίδευσης, τα παιδιά που στρατολογούν οι Σεμπάμπ στέλνονται στο μέτωπο, όπου πολλά από αυτά χρησιμοποιούνται ως 'τροφή για κανόνια' ώστε να προστατεύουν τους ενήλικες μαχητές», επισημαίνει η οργάνωση.

Κάποια παιδιά που απήχθησαν ήταν μόλις 10 ετών -συνήθως είναι 14-17 ετών-, σε άλλες περιπτώσεις ολόκληρες τάξεις παιδιών στάλθηκαν στο μέτωπο.

Σύμφωνα με μαρτυρία ενός 15χρονου εφήβου, που παραθέτει η οργάνωση, μόνο δύο παιδιά επέζησαν από τα περίπου 100 με τα οποία είχε εκπαιδευτεί.

Κατά την οργάνωση «οι οικογένειες που προσπαθούν να αποτρέψουν τη στρατολόγηση ή την απαγωγή των παιδιών τους από τους Σεμπάμπ, ή τα παιδιά που προσπαθούν να ξεφύγουν αντιμετωπίζουν σοβαρές συνέπειες, ακόμη και το θάνατο».

Η υποδιευθύντρια του HRW για τα δικαιώματα των παιδιών Ζάμα Κούρσεν-Νεφ, υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση κρατά παιδιά τα οποία φέρονται να είναι αντάρτες Σεμπάμπ και ζητά «η μεταβατική κυβέρνηση της Σομαλίας να συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της και να σταματήσει να στρατολογεί παιδιά και να τα χρησιμοποιεί ως στρατιώτες, ενώ θα πρέπει να τιμωρεί όσους το κάνουν».

Οι ισλαμιστές Σεμπάμπ ελέγχουν μεγάλο μέρος της κεντρικής και νότιας Σομαλίας, όμως τον Αύγουστο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στο Μογκαντίσου. Οι Σεμπάμπ δέχονται την πίεση των δυνάμεων της Αφρικανικής Ένωσης γύρω από το Μογκαντίσου, του στρατού της Κένυας στα νότια και της Αιθιοπίας στα δυτικά."

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Αποφασίζετε να στείλετε ένα γράμμα στον ΟΗΕ με σκοπό να πείσετε με επιχειρήματα ότι δεν πρέπει να υπάρχουν παιδιά - στρατιώτες