Από τον 9ο έως τον 11ο αιώνα στο θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκαν οι Μακεδόνες αυτοκράτορες.
Οι σπουδαιότεροι ήταν:
Η πρώτη περίοδος της Μακεδονικής δυναστείας (867-1025) χαρακτηρίζεται γενικά ως μία περίοδος ακμής του Βυζαντίου. Μετά από μια σειρά μακρών πολέμων, το βυζαντινό κράτος επεκτείνει την εδαφική του κυριαρχία σε όλη τη Μικρά Ασία, τη βόρεια Συρία μέχρι τη Μεσοποταμία, τη δυτική Αρμενία και Γεωργία, ενώ στο βόρειο σύνορό του φτάνει ως το Δούναβη.
Συνέχισαν ακόμα τον εκχριστιανισμό άλλων λαών (Ρώσων-Ούγγρων) και πήραν στα χέρια τους πάλι τον έλεγχο της Μεσογείου από τους Σαρακηνούς πειρατές.
Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, παρουσιάζονται σημαντικά επιτεύγματα στην οικονομική και κοινωνική ζωή και μια έντονη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση γνωστή ως Μακεδονική Αναγέννηση.
Στην εσωτερική πολιτική ακόμα αναδιοργάνωσαν τα θέματα, αποκατέστησαν τις σχέσεις με την Εκκλησία ( χτίστηκαν νέοι ναοί και μοναστήρια, αντιμετωπίστηκαν σωστά οι αιρέσεις),εκσυγχρόνισαν τη νομοθεσία (σημαντικότερα νομοθετικά έργα τα "Βασιλικά" με τα οποία εκσυγχρονίζονταν παλιοί νόμοι, το "Επαρχιακό βιβλίο" για θέματα εμπορίου και οι "Νεαρές" δηλαδή νέοι νόμοι).
ο ιδρυτής της δυναστείας, Βασίλειος Α΄έφιππος, ενώ εκδικάζει διαφορές, μεταξύ στρατιωτικών
Στις Νεαρές ανήκε και ο νόμος του "Αλληλέγγυου" του Βασιλείου του Β ' που όριζε ότι οι πλούσιοι ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το φόρο των ταπεινών δηλ. των φτωχών που δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθουν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις προστατεύοντας έτσι τους μικροϊδιοκτήτες από τις αυθαιρεσίες των "δυνατών".
Οι "δυνατοί" των επαρχιών είχαν πολύ μεγάλη δύναμη. Στην εικόνα η Δανιηλίδα, πλούσια γυναίκα των Πατρών και ενώ μεταφέρεται από 300 δούλους στην Κων/πολη για να επισκεφτεί τον Βασίλειο Α΄όταν στέφθηκε αυτοκράτορας
Γενικά σχεδόν όλοι οι αυτοκράτορες της περιόδου λαμβάνουν μέτρα εναντίον της μεγάλης γαιοκτησίας και υπέρ της ενίσχυσης της βάσης του βυζαντινού κράτους, δηλαδή των μικρών καλλιεργητών και στρατιωτών.
Τα μέτρα αυτά βοήθησαν στην ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας, της ναυτιλίας και του εμπορίου φέρνοντας πλούτο και δόξα στην αυτοκρατορία.
Η περίοδος αυτή ήταν η λαμπρότερη της αυτοκρατορίας και ονομάστηκε "χρυσή εποχή του Βυζαντίου"
