Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ - ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Η επαφή γενικά με το ηλεκτρικό ρεύμα περικλείει κινδύνους για τη ζωή και την υγεία του ανθρώπου. Οι κίνδυνοι είναι ιδιαίτερα αυξημένοι για όσους εργάζονται ή πειραματίζονται με αυτό, επειδή η συχνή επαφή και η ρουτίνα μειώνουν την προσοχή και αυξάνουν την πιθανότητα ατυχήματος. Εσύ θα πρέπει να πειραματίζεσαι μόνο με μπαταρίες και ποτέ με το ηλεκτρικό ρεύμα. Να ξέρεις ότι το σώμα μας είναι πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος αφού αποτελείται κατά 2/3 από νερό. Όταν το ρεύμα περάσει μέσα από το σώμα μας, προκαλεί ηλεκτροπληξία
Η αιτία της ηλεκτροπληξίας είναι η διαφορά δυναμικού που αναπτύσσεται μεταξύ δύο σημείων του ανθρώπινου σώματος.

ΗΛΕΚΤΡΟΠΛΗΞΙΑ
 
 
Όμως, αυτό που την καθιστά επικίνδυνη είναι η ένταση και η χρονική διάρκεια του ηλεκτρικού ρεύματος που προκαλείται, ιδιαίτερα στην περιοχή της καρδιάς.
Το ηλεκτρικό ρεύμα προκαλεί τις εξής βλάβες:
  • καρδιακή ή και αναπνευστική ανακοπή.
  • μαζική μυϊκή καταστροφή(παράλυση μυών) από την δίοδο του ρεύματος στο σώμα αλλά και από τους σπασμούς που επέρχονται
  • απώλεια αισθήσεων
  • ηλεκτρικά εγκαύματα
Τα "ΔΕΝ" του ηλεκτρικού ρεύματος (εντός σπιτιού) 

δεν πιάνουμε καλώδια με βρεγμένα χέρια
δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρικές συσκευές στο μπάνιο


 
δεν πιάνουμε με τα χέρια μας σπασμένα φις


δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρικές συσκευές με φθαρμένα καλώδια
 
δεν ανοίγουμε ηλεκτρικές συσκευές που είναι στην πρίζα για να δούμε ή να διορθώσουμε κάτι στο εσωτερικό τους

και τα "ΔΕΝ" έξω από το σπίτι

δεν πετάμε χαρταετούς κοντά σε καλώδια της Δ.Ε.Η.

δεν ανεβαίνουμε σε δέντρα που είναι κοντά σε καλώδια 

δε χρησιμοποιούμε πασάλους κοντά σε ηλεκτροφόρα καλώδια

δεν πλησιάζουμε υποσταθμούς της Δ.Ε.Η. 
 

Πρώτες Βοήθειες σε περίπτωση ηλεκτροπληξίας

1. Απομόνωση του ρεύματος. Κλείνουμε την παροχή. Αν δε μπορούμε , πατούμε σε ένα στεγνό μονωτικό υλικό και προσπαθούμε με ένα μακρύ ξύλο να απομακρύνουμε τα μέλη του θύματος από την πηγή
2. Καλούμε για βοήθεια.
3.Ακολουθούμε διαδικασία ΚΑΡΠΑ αφού είμαστε σίγουροι ότι το θύμα δεν είναι σε επαφή με την πηγή. 

4. Αν το θύμα δε δείχνει σημεία ανακοπής αλλά είναι αναίσθητο το βάζουμε σε θέση ανάνηψης και ελέγχουμε αν έχει αλλάξει κάτι στην κατάστασή του.


5. Αν υπάρχουν μεγάλα εγκαύματα του βγάζουμε τα ρούχα. Τα περιποιούμαστε με κρύο νερό


6. Μένουμε με το θύμα μέχρι να έρθει το ΕΚΑΒ

Γενικά θα πρέπει να προσέχουμε κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το δίκτυο του σπιτιού μας ή κάποια ηλεκτρική συσκευή και ειδικότερα ρευματολήπτες (φις) και ρευματοδότες (μπρίζα) αλλά και εκτός σπιτιού σε ό,τι έχει σχέση με το ηλεκτρικό ρεύμα

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 
 
Τι οδηγίες θα έδινες σε όσους θα πετάξουν χαρταετό στις Απόκριες, με σκοπό να τους προφυλάξεις από την ηλεκτροπληξία; (δες και το παρακάτω βίντεο) 

 
Όταν κάποιος πάθει ηλεκτροπληξία, δεν πρέπει να τον αγγίξουμε αμέσως.

Με ποια σειρά θα έγραφες τις παρακάτω οδηγίες σε έναν κατάλογο πρώτων βοηθειών;
 
α. Ελέγχουμε το σφυγμό του πάσχοντα
β. Δίνουμε στον πάσχοντα το φιλί της ζωής
γ. Κλείνουμε το γενικό διακόπτη του ρεύματος
δ. Απομακρύνουμε τον πάσχοντα από την αιτία της ηλεκτροπληξίας
ε. Μένουμε με τον πάσχοντα έως ότου έρθει βοήθεια

ΚΑΝΟΝΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

ΚΛΙΚ

ΚΑΝΟΝΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΛΙΚ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ (ΦΩΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

ΚΛΙΚ

Η ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ


Ο Φινέας λοιπόν συμβούλευσε τους Αργοναύτες να αφήσουν πρώτα ένα περιστέρι να περάσει ανάμεσα, από τις Συμπληγάδες. Αν περνούσε αυτό θα περνούσε και η Αργώ, όπως και έγινε. Οι βράχοι έκλεισαν πίσω από το περιστέρι, που έχασε μόνο κάποια φτερά της ουράς του, και όταν ξανάνοιξαν, η «Αργώ» πέρασε με τους Αργοναύτες να κωπηλατούν με όλη τους τη δύναμη. Από τότε, οι δύο βράχοι ακινητοποιήθηκαν.
Η Αργώ πέρασε λοιπόν από τις Συμπληγάδες πέτρες με τη βοήθεια της Ήρας κι έφτασε στην Κολχίδα.
Εκεί ο Ιάσονας ζήτησε από τον Αιήτη το χρυσόμαλλο δέρας όμως ο βασιλιάς Αιήτης ζήτησε από τον Ιάσονα να κάνει κάποιους άθλους. Μετά υποσχέθηκε ότι θα του δώσει το χρυσόμαλλο δέρας.
Έπρεπε λοιπόν να δέσει μαζί δύο ταύρους με χάλκινα πόδια και πύρινη ανάσα και να οργώσει με αυτούς το χωράφι.
Να σπείρει δόντια δράκου και να σκοτώσει τους γίγαντες που θα φύτρωναν.
Ο Ιάσονας με τη βοήθεια της μάγισσας Μήδειας, της κόρης του Αιήτη, κατάφερε να δέσει τους δύο ταύρους, να οργώσει το χωράφι και να σπείρει τα δόντια δράκου. Τότε πετάχτηκαν από τη γη οπλισμένοι γίγαντες και τον κύκλωσαν. Ο Ιάσονας έριξε μια μεγάλη πέτρα ανάμεσά τους και τότε οι γίγαντες άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ τους μέχρι που σκοτώθηκαν όλοι.
Ο Αιήτης , όμως, δε σκόπευε να του δώσει το χρυσόμαλλο δέρας. Τότε ο Ιάσονας είπε στους Αργοναύτες να περιμένουν στο πλοίο και όταν βράδιασε μαζί με τον Ορφέα και τη Μήδεια πήγαν στο δάσος του Άρη 
Η Μήδεια έριξε ένα μαγικό υγρό στα μάτια του δράκου κι ο Ορφέας έπαιξε γλυκά τη λύρα του. Ο δράκος αποκοιμήθηκε κι ο Ιάσονας άρπαξε το δέρας. 
η αρπαγή του χρυσόμαλλου δέρατος
Έτρεξαν όλοι στην Αργώ κι έφυγαν από την Κολχίδα.
Όταν επέστρεψαν,ο Ιάσονας έδωσε το δέρας στον Πελία αλλά αυτός δεν κράτησε το λόγο του και δεν του έδωσε το θρόνο. 
ο Ιάσονας δίνει το χρυσόμαλλο δέρας στον Πελία
Ο Ιάσονας παντρεύτηκε τη Μήδεια και πήγαν στην Κόρινθο. 
Αφιέρωσαν την Αργώ στον Ποσειδώνα και σε ανάμνηση της Αργοναυτικής εκστρατείας γίνονταν αγώνες προς τιμή του.
Όταν ο Ιάσονας γέρασε και βρισκόταν μια μέρα στην Αργώ, έπεσε ένα ξύλο από το κατάρτι και τον σκότωσε. 
Το ταξίδι της επιστροφής των Αργοναυτών δεν ήταν εύκολο.Έμελλαν μάλιστα κατά την επιστροφή τους να πάθουν πάμπολλες συμφορές και να διασχίσουν ατελείωτες θάλασσες και ποταμούς. Διέσχισαν μάλιστα και μια πολύ μεγάλη απόσταση έχοντας την Αργώ στους ώμους τους, πριν φτάσουν με τη βοήθεια του θεού Τρίτωνα ξανά στη Μεσόγειο Θάλασσα. Αλλά και πάλι περιπλανήθηκαν και αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους, πριν καταφέρουν να επιστρέψουν στην Ιωλκό.
ο χάρτης με το ταξίδι των Αργοναυτών


Οι Αργοναύτες που συμμετείχαν στην Αργοναυτική εκστρατεία
 Αυτά λέει ο μύθος για το ταξίδι των Αργοναυτών. Το ταξίδι αυτό, όπως και όλοι γενικά οι μύθοι εκείνης της εποχής, παραδίδονται και με άλλη, διαφορετική, μορφή. Η αλήθεια είναι ότι οι αρχαίοι έλεγαν αυτούς τους μύθους για να αναφερθούν στις δυσκολίες της εποχής εκείνης, ιδίως σε μακρινά ταξίδια αλλά και στο να εξυμνήσουν τα κατορθώματα σπουδαίων ανθρώπων που τους θεωρούσαν προγόνους, τους ονόμαζαν ήρωες και τους λάτρευαν σαν τους θεούς...
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ
ΤΑΛΩΣ 
Στην επιστροφή τους οι Αργοναύτες πέρασαν και από την Κρήτη που εκεί λεγόταν ότι υπήρχε ένας γίγαντας ο "Τάλως" που προστάτευε το νησί
Τον είχε παραγγείλει ο Δίας στον Ήφαιστο για να τον χαρίσει στον Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης . Ο Ήφαιστος έφτιαξε τον Τάλω από χαλκό. Για να του δώσει ζωή, του έβαλε μία φλέβα που ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στους αστραγάλους. Εκεί έκλεινε με ένα χάλκινο καρφί. Μέσα στη φλέβα αυτή ο Ήφαιστος έβαλε το "ιχώρ", το αίμα των αθανάτων. Μπορούμε να πούμε ότι ο Τάλως ήταν το πρώτο ρομπότ. Εξωτερικά έμοιαζε με άνθρωπο.
Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες που γύριζαν από την Κολχίδα. Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα που τους κρατούσε σε απόσταση. Τότε η Μήδεια, που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσονας να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρ, θανατώνοντάς τον.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΙ


Οι πόλεμοι εναντίον των γειτονικών λαών(Περσών, Αράβων κλπ)αποδυνάμωσαν οικονομικά το κράτος, αποδιοργάνωσαν το στρατό, δυσκόλεψαν την απονομή της δικαιοσύνης και έπληξαν τους μικρούς καλλιεργητές.

Ο Λέων Γ' ο Ίσαυρος αντιμετώπισε τα προβλήματα αυτά με τις εξής αλλαγές: στη διοίκηση εφάρμοσε το θεσμό των θεμάτων,


στο στρατό δημιούργησε το θεσμό των Ακριτών, στη νομοθεσία εκσυγχρόνισε τους νόμους που υπήρχαν και τους συγκέντρωσε στην "Εκλογή"
Είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια, μετά τον Ιουστινιανό, να εκσυγχρονιστεί η βυζαντινή νομοθεσία, για ποινικά αδικήματα και ιδιωτικά ζητήματα (κληρονομιές, γάμοι κλπ)
Η «Εκλογή» διατάσσει την εξίσου τιμωρία των εκλεκτών και των κοινών ανθρώπων και των πλουσίων και των φτωχών, ενώ ο Νόμος του Ιουστινιανού συχνά τιμωρεί με διαφορετικές ποινές χωρίς πραγματική αιτιολόγηση.
Ανάμεσα στις άλλες τροποποιήσεις του δικαίου που ίσχυε προ της «Εκλογής» είναι αξιοσημείωτες αυτές που ρυθμίζουν το γάμο.
Σύμφωνα με το κλασικό ρωμαϊκό δίκαιο η νόμιμη ηλικία γάμου ήταν για τα αγόρια τα 14 χρόνια και για τα κορίτσια τα 12. Η «Εκλογή» καθιερώνει αντίστοιχα τις ηλικίες των 15 και 13 ετών. Άλλες διατάξεις καθόριζαν τα συμβόλαια του γάμου, την προίκα, το δώρο του γαμπρού, τους μάρτυρες και άλλες λεπτομέρειες όπως τους βαθμούς συγγένειας που δεν επιτρέπονταν να συνάψουν γάμο.
Η διαφορά της "Εκλογής" σε σχέση με τον "Ιουστινιάνειο Κώδικα" ήταν ότι ήταν γραμμένη στην ελληνική γλωσσα και όχι στη λατινική όπως του Ιουστινιάνειου Κώδικα και σε πολλές από τις νέες διατάξεις διακρίνεται η επίδραση της χριστιανικής θρησκείας. Έτσι περιορίζονται τα δικαιώματα των αντρών και αυξήθηκαν των γυναικών, απαγορεύτηκε η θανατική ποινή κλπ.
Με το "Γεωργικό νόμο" προστάτεψε τους μικρούς καλλιεργητές. Μάλιστα λέγεται ότι προϋπήρχε σα νόμος της εποχής των Ισαύρων, όμως από την εποχή αυτή και μετά έχει ισχύ σε όλη την αυτοκρατορία.

 εργάτες καθώς πληρώνονται για την εργασία τους
 
Φορολόγησε τα μοναστήρια, απαγόρευσε την εκπαίδευση από μοναχούς και κληρικούς και βελτίωσε την απονομή της δικαιοσύνης.

 φοροεισπράκτορες
 
Οι αλλαγές αυτές ικανοποίησαν τους φτωχούς, δυσαρέστησαν όμως τους πλούσιους και την Εκκλησία, αφού και οι δυο φορείς είχαν στη δικαιοδοσία τους τεράστιες εκτάσεις γης και κινδύνευαν να τις χάσουν από φτωχούς ακτήμονες


ΠΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΙΑΣΟΝΑΣ

Ο Αίσονας ήταν βασιλιάς της Ιωλκού. Ο αδερφός του ο Πελίας του άρπαξε το θρόνο. Ο Αίσονας πήγε τότε το γιο του Ιάσονα στο Πήλιο, στον κένταυρο Χείρωνα για να τον προφυλάξει. 

Το Πήλιο είναι βουνό στο Ν. Μαγνησίας και το θεωρούσαν οι αρχαίοι ως το βουνό που έμεναν οι Κένταυροι. Στην δεξιά εικόνα, ο Κένταυρος Χείρωνας και ο Ιάσονας.

Όταν ο Ιάσονας όταν μεγάλωσε, πήγε στην Ιωλκό για να πάρει το θρόνο από τον Πελία.
Στο δρόμο για την Ιωλκό έχασε το ένα του σανδάλι καθώς περνούσε μια γριά από το ποτάμι. Η γρια ήταν η θεά Ήρα.
Όταν έφτασε στην Ιωλκό και τον είδε ο Πελίας με ένα σανδάλι τρόμαξε, γιατί ένας χρησμός του είχε πει να φοβάται το μονοσάνδαλο.
Ο Πελίας έκανε τάχα ότι χάρηκε που εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά ο Ιάσονας. Είπε στον Ιάσονα ότι θα του έδινε το θρόνο, αν πρώτα του έφερνε το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα.
Ο Ιάσονας ανέθεσε στον τεχνίτη Άργο να φτιάξει ένα γερό καράβι και αυτός με τη βοήθεια της Ήρας που έφερε τα ξύλα αλλά και της Αθηνάς έφτιαξε το καράβι που το ονόμασε "Αργώ"

η νέα Αργώ, ένα καράβι που θεωρείται πιστό αντίγραφο της μυθικής και έκανε το ταξίδι των Αργοναυτών, ακολουθώντας πιστά τη διαδρομή τους. Οι 50 κωπηλάτες ήταν από όλα τα κράτη της Ευρώπης. Η νέα Αργώ κατασκευάστηκε στο Βόλο
Μάλιστα η Αθηνά κάρφωσε στην πλώρη του (μπροστινό μέρος) ένα κομμάτι μιας βελανιδιάς που μιλούσε και προφήτευε το μέλλον.
Τον Ιάσονα ήρθαν να βοηθήσουν και 50 ήρωες από όλη την Ελλάδα, που ονομάστηκαν Αργοναύτες, όπως ήταν ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ορφέας και άλλοι. 

Η συγκέντρωση των Αργοναυτών, σε αττικό ερυθρόμορφο κρατήρα
Στη Θράκη ο μάντης Φινέας τους είπε ότι στο ταξίδι τους θα συναντούσαν τις Συμπληγάδες πέτρες και τους φανέρωσε τον τρόπο να περάσουν ανάμεσά τους.
Οι Συμπληγάδες πέτρες ήταν δύο απόκρημνα βράχια το ένα απέναντι στο άλλο στο μέρος όπου ο Βόσπορος (θάλασσα του Μαρμαρά) τέλειωνε κι άρχιζε ο Εύξεινος Πόντος (Μαύρη θάλασσα). 

Οι Συμπληγάδες Πέτρες κατά τους αρχαίους μάλλον ήταν κοντά στη θέση που είναι σήμερα η Κωνσταντινούπολη. Στη θέση που σήμερα είναι η χώρα της Γεωργίας ήταν η αρχαία Κολχίδα
Οι πέτρες αυτές ανοιγόκλειναν, μια πλησίαζαν μεταξύ τους και μια απομακρύνονταν, με αποτέλεσμα να εμποδίζουν τα πλοία να περάσουν και να τα συντρίβουν.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ

 

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Η πιο διάσημη ιστορία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ορφέας είναι αυτή της συζύγου του Ευρυδίκης. Η Ευρυδίκη είναι μερικές φορές γνωστή και ως Αγριόπη. Αυτή λοιπόν, δαγκώθηκε από ένα φίδι και πέθανε. Στενοχωρημένος ο Ορφέας έπαιξε τόσο άσχημα τραγούδια και τραγούδησε τόσο λυπητερά που όλες οι νύμφες και οι θεοί έκλαψαν και τον συμβούλευσαν να πάει να τη βρει στον Άδη. 
Ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του απάλυνε την καρδιά του Άδη και της Περσεφόνης (το μόνο άτομο που τα κατάφερε ποτέ), οι οποίοι συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη. Αλλά η συμφωνία που συνόδευε την απόφαση ήταν πως έπρεπε να περπατά μπροστά από αυτήν και να μην κοιτάξει πίσω μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο. 
 Ορφέας και Ευρυδίκη στο δρόμο προς τη ζωή
Μέσα στην αγωνία του αθέτησε την υπόσχεση, γύρισε να τη δει και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι από μπροστά του στο αιώνιο σκοτάδι...


Ο ΟΡΦΕΥΣ, Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ
Μουσική -Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Βασιλική Λαβίνα & Χορωδία
Ευρυδίκη, Ευρυδίκη, του Ορφέα η Μουσική
από τα βαθιά σκοτάδια θα σε φέρει στην αυγή!

Όλα τα λουλούδια ανθίζουν μ' ένα χάδι δροσερό,
του Ορφέα το τραγούδι είναι αθάνατο νερό!

Μέσα στα βαθιά σκοτάδια, η Αγάπη οδηγός
κι η Ευρυδίκη περιμένει τον Ορφέα και το φως!

Δίνει ο Ήλιος μία μάχη και ο Ήχος στην ψυχή,
δέντρα, θάλασσες, ποτάμια ανασταίνουν τη ζωή!

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

ΣΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ( ΜΟΥΣΙΚΗ - ΕΡΓΑΣΙΩΝ )

Μια φορά και πολλά χρόνια πριν, σ΄ένα μικρό άγνωστο νησί, η Λητώ γέννησε τον όμορφο γιο της. Ήταν ο Απόλλωνας.


Καμάρωσε ο πατέρας του, ο θεός Δίας από τον Όλυμπο, τον τύλιξε στο πιο φωτεινό του σύννεφο και τον έφερε στο παλάτι. Το μεγάλο χάρισμα του Απόλλωνα ήταν η μουσική. Μια μέρα ο αδελφός του ο Ερμής του χάρισε μια λύρα κι εκεί έπαιξε τις πιο ωραίες μελωδίες.



Ο πατέρας του του χάρισε για ακολουθία του τις εννιά θυγατέρες του, τις Μούσες. Τους άρεσε ο χορός και το τραγούδι. 


Οι 9 μούσες σε αρχαίο ρωμαϊκό ψηφιδωτό ( παλάτι Μεγάλου Μαγίστρου - Ρόδος)

Αγάπησαν πολύ τον αρχηγό τους, το θεό της μουσικής και ήταν κοντά του όποτε εκείνος ζητούσε την παρέα τους ή τη βοήθειά τους


Οι Μούσες χορεύουν με τον Απόλλωνα( Baldassare Peruzzi, 16ος αιώνας)

Χαμηλά στη γη, στους Δελφούς, οι άνθρωποι τραγουδούσαν γι αυτόν, το Φοίβο Απόλλωνα, όμορφα λόγια προσευχής παίζοντας κιθάρα και αυλό. Ήταν ο Δελφικοί Ύμνοι, που τους αφιέρωναν στο θεό με όλη τους την αγάπη.

ΠΑΙΑΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Κι εκείνος χαιρόταν πολύ, έπαιρνε την κιθάρα του και τις Μούσες του και κατέβαιναν κοντά στην πηγή με τα καθαρά νερά. Κι ο τόπος γέμιζε μουσική.


ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Η ΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ

Η φύλαξη της τεράστιας έκτασης των συνόρων ήταν διαρκής φροντίδα για το Βυζάντιο.
Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν η προστασία των ανατολικών συνόρων, που εκτείνονταν από τον Καύκασο ως την Ερυθρά θάλασσα.


Για να αντιμετωπίσει το Βυζάντιο την κατάσταση, τοποθέτησε σε αυτές τις άκρες των συνόρων φρουρούς, τους Ακρίτες.
Σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους, το κράτος τους έδινε δωρεάν χωράφια (στρατιωτόπια), άλογα και όπλα και τους απάλλασσε από φόρους. Έτσι είχαν εγκατασταθεί μαζί με τις οικογένειές τους στα ανατολικά σύνορα και ήταν πραγματικοί "βιγλάτορες", αφού παρακολουθούσαν τις κινήσεις των εχθρών και ειδοποιούσαν έγκαιρα το Παλάτι. Επίσης φρουρούσαν τα περάσματα των συνόρων και εμπόδιζαν τους εχθρούς να λεηλατούν αυτές τις περιοχές
Οι Ακρίτες έγιναν ξακουστοί, πολεμώντας εναντίον των Αράβων για την προστασία των συνόρων. Όταν δεν πολεμούσαν, γυμνάζονταν και βοηθούσαν στην οχύρωση των ακριτικών πόλεων.


Για την ανδρεία τους ο λαός τους εξύμνησε στα ακριτικά τραγούδια, τα οποία μιλούν για τη ζωή τους και τους αγώνες τους και έγιναν η αρχή των δημοτικών μας τραγουδιών.
Ο πιο ξακουστός ήταν ο Βασίλειος Διγενής, που εξυμνήθηκε ιδιαίτερα στο έπος "Βασίλειος Διγενής Ακρίτας"
Παντού όπου άκμασε ο Ελληνισμός(Κύπρος, Κρήτη, Πόντος κλπ) μιλούν για "της γης τον αντρειωμένο", το Διγενή
Τα Ακριτικά τραγούδια , είναι θησαυροί του Ελληνικού πνεύματος που , για δώδεκα αιώνες κοντά , κράτησαν τη μνήμη της θυσίας και του ηρωισμού , εκείνων που στα σύνορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας , πάλεψαν για ν' αποδιώξουν τους Σαρακηνούς , τους Απελάτες , τους Τούρκους , τους Άραβες , βάρβαρους εχθρούς που κούρσευαν , έκαιγαν και σκότωναν .Φρουροί στα σύνορα οι Ακρίτες , πολεμούσαν αδιάκοπα τους επιδρομείς και για τα μεγάλα κατορθώματά τους , γιά τη ζωή τους και τους αγώνες τους , μιλάνε τ' ακριτικά τραγούδια .
Ο λαός μας , αυτά τα τραγούδια , που πρωτοφάνηκαν τον 8ο αιώνα , τα έπλασε και τα ξανάπλασε , γι αυτό και δεν μας παραδόθηκαν στην πρώτη τους μορφή , τα τραγούδησε περήφανα στις υπέρτατες στιγμές του , τα διατήρησε και τα φύλαξε στην καρδιά του πολύτιμα δημιουργήματα .Τ' Ακριτικά τραγούδια , είναι τα πιο παλιά στην λαϊκή μας ποίηση κι' έχουν την αρχή τους στην Καππαδοκία . Με το χρόνο , απλώθηκαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα και πολύ καλλιεργήθηκαν στην Κύπρο αλλά και στην Κρήτη, περιοχές που υπέφεραν από τις εποδρομές των Σαρακηνών πειρατών .
Το πάλεμα με το χάρο κι' ο θάνατος του Διγενή , " Ο Διγενής ψυχομαχεί κι' η γη τόνε τρομάσει..." , είναι απ' τα καλύτερα , από εκείνα που μπορούν να χαρακτηριστούν αριστουργήματα του ποιητικού λόγου.


Ο Διγενής ψυχομαχεί...

Ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας είναι ο γνωστότερος από τους ήρωες των ακριτικών τραγουδιών και πρωταγωνιστής ενός έμμετρου αφηγηματικού έργου του 11ου - 12ου αι., το οποίο είναι γνωστό ως Διγενής Ακρίτας ή Έπος του Διγενή Ακρίτα. Θεωρείται το πρώτο γραπτό μνημείο της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Σύμφωνα με το μύθο ήταν ένας από τους Ακρίτες, τους φρουρούς των Βυζαντινών συνόρων και είχε το προσωνύμιο Διγενής εξαιτίας της εθνικής καταγωγής του: η μητέρα του ήταν κόρη βυζαντινού στρατηγού και ο πατέρας του εμίρης από την Συρία.
Υπόθεση του έργου


Το έργο ξεκινά με την αφήγηση της ιστορίας των γονέων του Διγενή: πατέρας του ήταν ο εμίρης της Συρίας Μουσούρ, ο οποίος σε μια επιδρομή σε βυζαντινά εδάφη άρπαξε την μοναχοκόρη ενός βυζαντινού στρατηγού. Τα πέντε αδέρφια της κοπέλας συνάντησαν τον εμίρη για να ζητήσουν πίσω την αδερφή τους και, επειδή εκείνος αρνήθηκε να την δώσει, ο μικρότερος από αυτούς μονομάχησε μαζί του και τον νίκησε. Ο εμίρης όμως αρνήθηκε να επιστρέψει την κοπέλα. Την παντρεύτηκε, βαφτίστηκε χριστιανός και εγκαταστάθηκε στο βυζαντινό έδαφος· όταν η μητέρα του τον κάλεσε οργισμένη να επιστρέψει στην πατρίδα του εκείνος την επισκέφτηκε και έπεισε εκείνη και την οικογένειά του να ασπασθούν τον χριστιανισμό. Ένα χρόνο μετά τον γάμο γεννήθηκε ο γιος του ζευγαριού, Βασίλειος.
Ο Βασίλειος είχε δείξει από τα παιδικά του χρόνια τις εξαιρετικές ικανότητες και επιδόσεις του σε ασχολίες όπως το κυνήγι: σε ηλικία 12 ετών έπνιξε δύο αρκούδες και σκότωσε ένα λιοντάρι. Όταν ερωτεύτηκε την κόρη ενός στρατηγού, την έκλεψε με την θέλησή της, επειδή οι γονείς της δεν έδιναν την συγκατάθεσή τους, και ο πατέρας της κοπέλας επέτρεψε τον γάμο μόνο αφού ο Διγενής σκότωσε τους πολεμιστές που έστειλε ο στρατηγός για να τον κυνηγήσουν.


Η συνέχεια του κειμένου αφηγείται τα κατορθώματα του Διγενή που τον έκαναν διάσημο και για τα οποία του απένειμε τιμές ο βυζαντινός αυτοκράτορας. Το μεγαλύτερο τμήμα καταλαμβάνεται από την αφήγηση -σε πρώτο πρόσωπο- των μαχών του Διγενή απέναντι σε έναν δράκο και ένα λιοντάρι που απειλούσε την γυναίκα του και εναντίον των απελατών και της αμαζόνας Μαξιμώς που ήθελαν να την κλέψουν.


Στο παρακάτω ποντιακό τραγούδι, ποια στοιχεία διακρίνεις με τα οποία πίστευε ο λαός ότι οι ακρίτες είχαν υπερφυσικές ικανότητες;


Άκου το παρακάτω τραγούδι, πώς μπορείς να χαρακτηρίσεις τον Διγενή έτσι όπως τον παρουσιάζει; Βρες τα στοιχεία αυτά που δείχνουν αυτό. Τι θέλει να πει η τελευταία στροφή του ποιήματος;
Ο Διγενής και ο Χάροντας
Κωστής Παλαμάς
Μουσική :Μιχάλης Τερζής
Τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη

Καβάλλα πάει ο Χάροντας
 τον Διγενή στον 'Αδη,
 κι άλλους μαζί. Κλαίει, δέρνεται
 τ' ανθρώπινο κοπάδι. 

Και τους κρατεί στου αλόγου του 
δεμένους στα καπούλια, 
της λεβεντιάς τον άνεμο, 
της ομορφιάς την πούλια. 

Και σα να μην τον πάτησε
 του Χάρου το ποδάρι
 ο Ακρίτας μόνο ατάραχα
 κοιτάει τον καβαλλάρη

 "Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα 
δεν περνώ με τα χρόνια.
 Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
 στα μαρμαρένια αλώνια; 

{Εγώ είμαι η ακατάλυτη
 ψυχή των Σαλαμίνων,
 στην Εφτάλοφην έφερα
 το σπαθί των Ελλήνων.}

 Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
 μονάχα ξαποσταίνω,
 στη ζωή ξαναφαίνομαι 
και λαούς ανασταίνω!" 

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ

Τους μακροχρόνιους πολέμους Βυζαντινών και Περσών εκμεταλλεύτηκαν οι Άραβες, που επεκτάθηκαν σε βυζαντινά και περσικά εδάφη, έκαναν πρωτεύουσα τους τη Δαμασκό και έγιναν μόνιμη απειλή για το Βυζάντιο.


Αφού κατέλαβαν την Κύπρο, τη Ρόδο, και άλλα νησιά του Αιγαίου, προσπάθησαν να καταλάβουν και την Κων/πολη, πολιορκώντας την από στεριά και θάλασσα.
Ο αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ίσαυρος και οι πολιορκημένοι αντιστάθηκαν γενναία και τελικά νίκησαν, χρησιμοποιώντας το "υγρό πυρ", όπλο που έφερνε πανικό στους Άραβες εκείνη την εποχή


το "υγρό πυρ" σε γραμματόσημο της κυπριακής δημοκρατίας. Εικονίζεται και ο Νικηφόρος Φωκάς, αυτοκράτορας του Βυζαντίου στα επόμενα χρόνια, ο οποίος χρησιμοποίησε και αυτός το "υγρό πυρ" για να αντιμετωπίσει τους Άραβες

Όμως οι Άραβες δεν απογοητεύτηκαν. Στράφηκαν δυτικά και κατέλαβαν την Αίγυπτο, την Καρχηδόνα και την Ισπανία και από τα Πυρηναία προσπάθησαν να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.


Τους σταμάτησαν όμως οι Φράγκοι, που τους νίκησαν στο Πουατιέ της Γαλλίας, με αρχηγό τον Κάρολο Μαρτέλο(732 μ. Χ.)


Απεικόνιση της μάχης του Πουατιέ. (πινακας του Charles de Steuben , Λούβρο)
 
από τον τάφο του Καρόλου Μαρτέλου
 
Μετά τις παραπάνω ήττες των Αράβων, έκλεισαν οριστικά γι' αυτούς οι δρόμοι προς την Ευρώπη

 Άραβας πολεμιστής. Χαρακτηριστικό του το μαύρο τουρμπάνι, δηλωτικό του επίλεκτου σώματος που ανήκε

 Βυζαντινοί ιππείς καταδιώκουν νικημένους Άραβες. (Μικρογραφία από βυζαντινό χειρόγραφο του 11ου αι.)

ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΥΡ
 
Το "υγρο πυρ" ή "θαλάσσιο" ή "ελληνικό πυρ" αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα αλλά και πιο μυστηριώδη όπλα του Βυζαντίου. Ήταν εφεύρεση του Έλληνα μηχανικού Καλλίνικου, από την Ηλιούπολη της Συρίας. Η σύνθεση του υγρού πυρός ήταν κρατικό μυστικό και δεν ξέρουμε ακριβώς από τι και πώς φτιαχνόταν. Φαίνεται όμως πως ήταν ένα μίγμα από θειάφι, πίσσα, νίτρο, φώσφορο και άλλα εύφλεκτα υλικά.
Οι τρόποι χρήσης του υγρού πυρός, είναι οι εξής:
α) Τοποθετούνταν στην πλώρη των πλοίων σε χάλκινους σωλήνες(σιφώνια), απ' όπου εκτοξευόταν.

β) Χρησιμοποιούνταν και χύτρες πήλινες γεμάτες υγρό πυρ, που εκτοξεύονταν και συντρίβονταν στο εχθρικό πλοίο και έτσι προκαλούσαν πυρκαγιά.
γ) Χρησιμοποιούνταν και βαλλίστρες ή και καταπέλτες από όπου εκσφενδόνιζαν οι στρατιώτες το υγρό πυρ την στιγμή που έπρεπε κατά των εχθρών. Με το υγρό πυρ οι Βυζαντινοί κατάφεραν σε κρίσιμες στιγμές να αναχαιτίσουν τους εχθρούς τους.


ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΥΡ