Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΔΡΑΙΩΝΕΤΑΙ

Το πρώτο έτος του πολέμου έκλεισε με τις επιτυχίες των Ελλήνων που αναφέραμε (κατάληψη Τριπολιτσάς, επιτυχίες σε Πελοπόννησο και Στερεά). Έτσι στους Τούρκους έμεναν πλέον μόνο τα φρούρια της Μεθώνης, της Κορώνης, της Κορίνθου, της Πάτρας και του Ναυπλίου, από όπου γίνονταν και ο ανεφοδιασμός τους. Στο δεύτερο έτος οι Τούρκοι οργανώθηκαν καλύτερα και ετοιμάστηκαν για την αντεπίθεση τους.
Ο τουρκικός στρατός θα συνεργάζονταν με τον στόλο. Μια στρατιά θα χτυπούσε τη Δυτική Στερεά μια άλλη την Ανατολική και μαζί θα κατευθύνονταν προς την Πελοπόννησο.
Ταυτόχρονα ο στόλος θα έπλεε στο Αιγαίο και στη συνέχεια θα συναντούσε το στρατό στην Πελοπόννησο.
Πράγματι ο τουρκικός στόλος με αρχηγό τον Καρά
Αλή φθάνει στο λιμάνι της Χίου και αφού αποβιβάζει χιλιάδες Τούρκους καταστρέφουν ολοσχερώς το νησί και σφάζουν σχεδόν όλους τους κατοίκους. Από τις 120.000 κατοίκους που είχε η περιοχή περισσότεροι από 30.000 φονεύθηκαν ή αιχμαλωτίσθηκαν και πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα .
Όσοι κατάφεραν να σωθούν κρύφτηκαν στα Ψαρά και στα γύρω νη
σιά. Η καταστροφή της Χίου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην Ευρώπη και πολλοί ζωγράφοι αλλά και συγγραφείς καταδίκασαν το γεγονός κάνοντας πλήθος κόσμου να δει με "άλλο " μάτι τον αγώνα των Ελλήνων


Η σφαγή της Χίου, όπως την εμπνεύστηκε ο μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Ντελακρουά


Λίγο αργότερα ο Κων. Κανάρης με το πυρπολικό του ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα στο λιμάνι της Χίου με νεκρούς τόσο τον Καρά Αλή όσο και 2000 ναύτες και στρατιώτες που γιόρταζαν τη μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή τους, το Μπαϊράμι(7/6/22).


Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, σε πίνακα του Νικηφ. Λύτρα

Μετά από αυτό ο τουρκικός στόλος έφυγε άπραγος στο Βόσπορο.


Στο μεταξύ ο Χουρσίτ με το στρατό του αφού εξόντωσε τον Αλή πασά(25/1/1822) αποφάσισε να κινηθεί προς τη Δυτική Στερεά. Πριν ξεκινήσει όμως αποφάσισε να χτυπήσει το Σούλι, όπου εκεί είχαν βρει ευκαιρία οι Σουλιώτες και γύρισαν. Αρχηγός τους ήταν ο Μάρκος Μπότσαρης. Αυτός ζήτησε βοήθεια από την ελληνική κυβέρνηση(που ήταν γεγονός πλέον από το Δεκέμβριο του 1821) και του στάλθηκε ένα εκστρατευτικό σώμα με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο, που όμως δεν ήταν στρατιωτικός αλλά πολιτικός. Στο σώμα αυτό συμμετείχαν και αρκετοί φιλέλληνες. Όμως στη μάχη του Πέτα(4/7/22) νικήθηκαν και οι Σουλιώτες μετά από συνθηκολόγηση κατέφυγαν στα Επτάνησα. Μερικοί από το σώμα του Μαυροκορδάτου έφτασαν στο Μεσολόγγι και προσπάθησαν να οργανώσουν την άμυνά του.
Αρχηγός της εκστρατείας στην Πελοπόννησο ήταν ο Μαχμούτ, ο επονομαζόμενος και Δράμαλης αφού καταγόταν από τη Δράμα. Αυτός έφτασε στο Άργος με μια τεράστια δύναμη. Ο Κολοκοτρώνης όμως με την έξυπνη τακτική της "καμένης γης"(έκαιγε τα σπαρτά για να μην έχουν τρόφιμα οι Τούρκοι και να υποχωρούν) οδήγησε τους Τούρκους στα στενά των Δερβενακίων(26/7/22), τους περίμεναν οι Έλληνες και στη μάχη που ακολούθησε οι Τούρκοι νικήθηκαν.



Το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια

Οι ελάχιστοι που απέμειναν γύρισαν στην Κόρινθο όπου ο Δράμαλης πέθανε και ο Χουρσίτ αυτοκτόνησε. Ο Κολοκοτρώνης έτσι έγινε αρχιστράτηγος και η Επανάσταση εδραιώθηκε. Λίγο αργότερα έπεσε και το Ναύπλιο στα χέρια των Ελλήνων.