Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ

Είπαμε στο προηγούμενο μάθημα ότι όσο διαρκούσε η επανάσταση στη Μολδοβλαχία η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναβρασμό.
Εκεί είχε πάει(1820) όπως αναφέραμε ο Παπαφλέσσας, ο οποίος είχε γίνει η ψυχή του κινήματος, όργωνε όλη την ύπαιθρο και διέδιδε ότι όλα ήταν έτοιμα για τον ξεσηκωμό και ότι η "αόρατος" μεγάλη δύναμη ήταν έτοιμη να βοηθήσει τον αγώνα.
Το ίδιο ανέφερε και στο συνέδριο της Βοστίτσας( το σημερινό Αίγιο), στις 26-1-1821, όπου έλαβαν μέρος πολλοί πρόκριτοι και αρχιερείς. Αυτοί όμως τελικά αποφάσισαν να αναβάλλουν την Επανάσταση αφού εκτίμησαν ότι η κατάσταση δεν ήταν έτσι όπως την παρουσίαζε ο Παπαφλέσσας.

Στη Μάνη πάλι έφτασε ο πρωτοκλέφτης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μετά από εντολή του Υψηλάντη, αφήνοντας τη Ζάκυνθο όπου βρισκόταν.
Υποψιασμένοι οι Τούρκοι ότι κάτι συμβαίνει, κάλεσαν στην Τριπολιτσά τους αρχιερείς και τους προεστούς για σύσκεψη. Όσοι πήγαν εκεί, ευτυχώς όχι πολλοί, τους φυλάκισαν, έτσι ώστε να φοβηθούν οι Έλληνες να κάνουν οτιδήποτε, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα σκότωναν τους κρατούμενους.

Το Μάρτιο του 1821 ξεκίνησε η Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Στην αρχή μεμονωμένα αλλά αργότερα οργανωμένα, πράγμα που ανάγκασε τους Τούρκους να κλειστούν φοβισμένοι στα κάστρα. Έτσι οι Έλληνες, απέκλειαν τους δρόμους ανεφοδιασμού των κάστρων και η πολιορκία γίνονταν ολοένα και πιο έντονη.
Η Επανάσταση λοιπόν στην Ελλάδα ξεκίνησε από την Πελοπόννησο μέσα στο Μάρτιο του 1821 και από τις 21 ως τις 28 είχε γενικευτεί και επεκταθεί σε όλες τις επαρχίες της, παρόλο που η 25η Μαρτίου ήταν αυτή που είχε οριστεί σαν ημέρα έναρξης από τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς. Ουσιαστικά, μόνο η Τριπολιτσά και τα φρούρια πλέον βρίσκονταν στην εξουσία των Τούρκων.
Για την έναρξη του Αγώνα είχε δημιουργηθεί πολύ νωρίς και είχε επικρατήσει ο θρύλος της Αγίας Λαύρας.
Σύμφωνα με αυτόν στις 25 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, αφού ύψωσε στην Αγία Λαύρα το λάβαρο της μονής που είχε χρυσοκεντημένη την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όρκισε σε αυτό τους Έλληνες που ήταν μαζί του.

Βέβαια η ιστορική αλήθεια διαφέρει, αφού κανένας δε βρίσκονταν στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα. Σ' εκείνον που κατεξοχήν οφείλεται ο θρύλος της Αγίας Λαύρας είναι ο Γάλλος ιστορικός Πουκεβίλ, που έγραψε το 1824 την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης και εκεί περιγράφει με φανταστικό τρόπο την σκηνή της Αγίας Λαύρας και του όρκου των επαναστατών.

Ο πίνακας του Θ. Βρυζάκη που εμπνεύστηκε από το θρύλο για την έναρξη της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα

Πάντως, στις 25 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε επαναστάτες, όχι στην Αγία Λαύρα αλλά στην πλατεία Αγίου Γεωργίου Πάτρας. Εκεί σήκωσε και ο Ανδρέας Λόντος την πρώτη ελληνική επαναστατική σημαία, κόκκινη με μαύρο σταυρό.

Στη Στερεά Ελλάδα, που υπήρχε αρματολική παράδοση οι επαναστάτες έδρασαν πιο συντονισμένα. Ο Πανουργιάς κατέλαβε την Άμφισσα και ο Αθανάσιος Διάκος τη Λιβαδειά.

Αργότερα επαναστάτησε και η Δυτική Στερεά και στη συνέχεια η φλόγα της επανάστασης εξαπλώθηκε και βορειότερα(Θεσσαλία και Μακεδονία).
Από τα νησιά πρώτα επαναστάτησαν οι Σπέτσες με τη Μπουμπουλίνα και έπειτα ακολούθησαν και άλλα( Ύδρα, Μύκονος Ψαρά κλπ) Έτσι στο Αιγαίο πέλαγος με τον καιρό έπλεαν μόνο ελληνικά πλοία. Ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' μόλις έμαθε για την Επανάσταση οργίστηκε και προέβη σε αντίποινα εναντίον των Ελλήνων της Πόλης, της Σμύρνης και του Αϊβαλιού. Ανάμεσα στα θύματα του φανατισμού των Τούρκων ήταν και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', που απαγχονίστηκε τη μέρα του Πάσχα(10-4-1821), στη μεσαία από τις τρεις εξωτερικές πόρτες του πατριαρχείου Κων/πολης. Από τότε παραμένει κλειστή...

Οι Τούρκοι νόμιζαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα τρομοκρατούσαν τους Έλληνες, όμως έφεραν αντίθετο αποτέλεσμα. Ενίσχυσαν την αποφασιστικότητα των Ελλήνων και προκάλεσαν την αγανάκτηση των χριστιανικών λαών Ανατολής και Δύσης