Τους μακροχρόνιους πολέμους Βυζαντινών και Περσών εκμεταλλεύτηκαν οι Άραβες, που επεκτάθηκαν σε βυζαντινά και περσικά εδάφη, έκαναν πρωτεύουσα τους τη Δαμασκό και έγιναν μόνιμη απειλή για το Βυζάντιο.
Αφού κατέλαβαν την Κύπρο, τη Ρόδο, και άλλα νησιά του Αιγαίου, προσπάθησαν να καταλάβουν και την Κων/πολη, πολιορκώντας την από στεριά και θάλασσα.
Ο αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ίσαυρος και οι πολιορκημένοι αντιστάθηκαν γενναία και τελικά νίκησαν, χρησιμοποιώντας το "υγρό πυρ", όπλο που έφερνε πανικό στους Άραβες εκείνη την εποχή
το "υγρό πυρ" σε γραμματόσημο της κυπριακής δημοκρατίας. Εικονίζεται και ο Νικηφόρος Φωκάς, αυτοκράτορας του Βυζαντίου στα επόμενα χρόνια, ο οποίος χρησιμοποίησε και αυτός το "υγρό πυρ" για να αντιμετωπίσει τους Άραβες
Όμως οι Άραβες δεν απογοητεύτηκαν. Στράφηκαν δυτικά και κατέλαβαν την Αίγυπτο, την Καρχηδόνα και την Ισπανία και από τα Πυρηναία προσπάθησαν να περάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Τους σταμάτησαν όμως οι Φράγκοι, που τους νίκησαν στο Πουατιέ της Γαλλίας, με αρχηγό τον Κάρολο Μαρτέλο(732 μ. Χ.)
Απεικόνιση της μάχης του Πουατιέ. (πινακας του Charles de Steuben , Λούβρο)
από τον τάφο του Καρόλου Μαρτέλου
Μετά τις παραπάνω ήττες των Αράβων, έκλεισαν οριστικά γι' αυτούς οι δρόμοι προς την Ευρώπη
Άραβας πολεμιστής. Χαρακτηριστικό του το μαύρο τουρμπάνι, δηλωτικό του επίλεκτου σώματος που ανήκε
Βυζαντινοί ιππείς καταδιώκουν νικημένους Άραβες. (Μικρογραφία από βυζαντινό χειρόγραφο του 11ου αι.)
ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΥΡ
Το "υγρο πυρ" ή "θαλάσσιο" ή "ελληνικό πυρ" αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα αλλά και πιο μυστηριώδη όπλα του Βυζαντίου. Ήταν εφεύρεση του Έλληνα μηχανικού Καλλίνικου, από την Ηλιούπολη της Συρίας. Η σύνθεση του υγρού πυρός ήταν κρατικό μυστικό και δεν ξέρουμε ακριβώς από τι και πώς φτιαχνόταν. Φαίνεται όμως πως ήταν ένα μίγμα από θειάφι, πίσσα, νίτρο, φώσφορο και άλλα εύφλεκτα υλικά.
Οι τρόποι χρήσης του υγρού πυρός, είναι οι εξής:
α) Τοποθετούνταν στην πλώρη των πλοίων σε χάλκινους σωλήνες(σιφώνια), απ' όπου εκτοξευόταν.
β) Χρησιμοποιούνταν και χύτρες πήλινες γεμάτες υγρό πυρ, που εκτοξεύονταν και συντρίβονταν στο εχθρικό πλοίο και έτσι προκαλούσαν πυρκαγιά.
γ) Χρησιμοποιούνταν και βαλλίστρες ή και καταπέλτες από όπου εκσφενδόνιζαν οι στρατιώτες το υγρό πυρ την στιγμή που έπρεπε κατά των εχθρών. Με το υγρό πυρ οι Βυζαντινοί κατάφεραν σε κρίσιμες στιγμές να αναχαιτίσουν τους εχθρούς τους.
ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΥΡ
