ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Οι δήμοι και οι κοινότητες της χώρας είναι 1033 (121 κοινότητες). Οι "Καποδιστριακοί" δήμοι συνένωσαν μικρότερους δήμους και κοινότητες που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα και ανάγκες. Ως κοινότητες διατηρήθηκαν περιοχές απομονωμένες σε μικρά νησιά ή στα ορεινά. Υπάρχουν όμως και κοινότητες που διατηρήθηκαν για ιστορικούς λόγους ή εξαιτίας του ιδιαίτερου φυσικού ή πολιτισμικού περιβάλλοντός τους. Ας δούμε κάποιους από αυτούς:

Η Σαμαρίνα είναι κοινότητα του νομού Γρεβενών της Μακεδονίας. Το χωριό βρίσκεται στη βόρεια Πίνδο στις πλαγιές του Σμόλικα και είναι το πιο "ψηλό" της Ελλάδας σε υψόμετρο 1450 - 1550 μ.). Κατά την απογραφή του 2001 η κοινότητα Σαμαρίνας είχε 701 κατοίκους.

Πέντε χιλιόμετρα από τα στενά των Τεμπών βρίσκεται η ιστορική κοινότητα των Αμπελακίων, που ανήκει στο νομό Λάρισας. Προς το τέλος του 17ου αι. και την αρχή του 18ου, τα Αμπελάκια έγιναν πολύ γνωστά στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη για τα κοκκινοβαμμένα βαμβακονήματα που επεξεργαζόταν ο φημισμένος "Συνεταιρισμός".

Υπήρξε μία από τις λίγες κοινότητες όπου λειτούργησαν δημοτικά σχολεία και "ελληνικά" σχολεία κατά την τουρκοκρατία.

Ο Άγιος Ευστράτιος έχει ένα μόνο οικισμό, τον Άγιο Ευστράτιο, στα ΒΑ του νησιού. Οι κάτοικοί του ανέχονται σε 371. Είναι μικρό απομονωμένο νησί, ανάμεσα στη Λήμνο, τη Λέσβο και τη Σκύρο, ανήκει διοικητικά στη Λήμνο, από την οποία απέχει 20 ν. μ. Η έκτασή του δεν ξεπερνά τα 43 τ. χμ. Το νησί είναι ηφαιστειογενές, έχει τριγωνικό σχήμα και αποτέλεσε τόπο εξορίας.

Το χωριό Νυμφαίο είναι χαρακτηρισμένο ως "παραδοσιακός οικισμός" και προστατεύεται από την ελληνική νομοθεσία, καθώς και από ευρωπαϊκές συμβάσεις. Είναι χτισμένο σε ύψος 1400 μέτρων σε μια αετοφωλιά του ανατολικού Βιτσίου, περικλείεται από ένα υπέροχο δάσος οξιάς και διασχίζεται από λιθόστρωτα μονοπάτια και πετρόκτιστα σπίτια. Στην περιοχή δραστηριοποιείται η οργάνωση του Αρκτούρου με ένα κέντρο ενημέρωσης για την καφέ αρκούδα.

Η Αντίπαρος είναι ένα από τα μικρότερα κατοικήσιμα κυκλαδίτικα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Τοποθετείται 1 ναυτικό μίλι νοτιοδυτικά της Πάρου, με το λιμένα της οποίας συνδέεται με μικρό τοπικό πορθμείο και καΐκια.
Η κοινότητα των 45.182 στρεμμάτων είναι γνωστή για την εναλλακτική, άγρια κυκλαδίτικη ομορφιά με τις χαρακτηριστικές λευκές κατοικίες με πινελιές μπλε και πρασίνου, τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις όμορφες μπουκαμβίλιες. Αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο το καλοκαίρι για Έλληνες και Βορειοευρωπαίου επισκέπτες, αλλά και τόπος επένδυσης Αμερικανών παραθεριστών.
Μοναδικός οικισμός της νήσου είναι η Κοινότητα Αντιπάρου, με 1.037 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ήτοι 23 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ο οικισμός εντοπίζεται στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, έμπροσθεν της Πούντας. Το ιστορικό κέντρο έγκειται στο ενετικό Κάστρο της Αντιπάρου, το οποίο συνδέεται με το μοναδικό εμπορικό δρομάκι με το γραφικό λιμάνι του νησιού.

Το νησί είναι γνωστό από την ελληνική ταινία "Μανταλένα", με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ που γυρίστηκε εξολοκλήρου εκεί.

Ο Πεντάλοφος βρίσκεται στη δυτική Μακεδονία, στο δυτικό άκρο του νομού Κοζάνης, στο 92ο χλμ εθνικής οδού Κοζάνης Ιωαννίνων μέσω Κονίτσης. Το εντυπωσιακό κεφαλοχώρι βρίσκεται σε ύψος 1.050 μέτρων, σε προνομιακή θέση, στις πλαγιές του όρους Βοΐου. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν "Ζουπάνι", ενώ η σύγχρονη ονομασία προήλθε από τους πέντε λόφους που περικλείουν τον οικισμό. Οι Ζουπανιώτες ήταν άριστοι τεχνίτες της πέτρας, κτιστάδες, πελεκητές, καλφάδες, περιζήτητοι σε όλη την επικράτεια της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, που εκείνη την εποχή καταλάμβανε ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής.

Ο Πεντάλοφος φημίζεται για τα καλοβαλμένα πέτρινα αρχοντικά του και τις εκκλησίες του. Στο κέντρο του χωριού επιβάλλεται με την παρουσία του ο ναός του Αγίου Αθανασίου, ενώ στο δρόμο για το χωριό Βυθός, ξεχωρίζει η τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Αχίλλειου, που κτίστηκε το 18ο αι. και κοσμείται από θαυμάσιες αγιογραφίες του ζωγράφου Μιχαήλ, ο οποίος καταγόταν από τους Χιονιάδες της Κόνιτσας.

Το ηρωικό Σούλι, γνωστό από τους αγώνες για την Ελευθέρια του Γένους κατά της Τούρκικης κυριαρχίας, βρίσκεται στις πλαγιές της ομώνυμης οροσειράς στο Νόμο Θεσπρωτίας. Τζαβελλαίοι, Μποτσαρέοι, Ζερβαίοι, Καλόγερος Σαμουήλ: ονόματα συνυφασμένα με τους αγώνες εναντίον των Τούρκων στο ΘΡΥΛΙΚΟ Σούλι. Αποτελείται από τις κοινότητες Αυλότοπος (Γκλαβίτσα), Κουκουλιοί, Σαμονίβα, Τσαγγάρι, Φροσύνη (καρύστιανη) και ο συνολικός πληθυσμός της ανέρχεται στα 926 άτομα. Το 1750 αποτελούσαν «κράτος» 80 χωριά με 25.000 κατοίκους.
Η Κοινότητα Σουλίου συνορεύει Βόρεια με τον Δήμο Παραμυθιάς, Νότια με τον Νομό Πρεβέζης, Ανατολικά με τον Νομό Ιωαννίνων και Δυτικά με τον Δήμο Αχέροντα.

Βρες στο χάρτη σου όλες τις παραπάνω κοινότητες