Οι Έλληνες ήταν διαιρεμένοι σε δύο στρατόπεδα. Οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου, που παραμερίστηκαν από τους νησιώτες και τους Στερεοελλαδίτες στο Εκτελεστικό σώμα, με σύμμαχο και τον Κολοκοτρώνη δεν αναγνώρισαν τη νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1824 και καλούσαν το λαό σε ανταρσία.
Οι Ρουμελιώτες εισέβαλαν στην Πελοπόννησο προκαλώντας καταστροφές και έπιασαν τους προκρίτους της Πελοποννήσου μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τους φυλάκισαν στην Ύδρα. Το ίδιο έκαναν και στον Οδυσσέα Ανδρούτσο, όπου τον φυλάκισαν στην Ακρόπολη και μάλιστα στη συνέχεια τον δολοφόνησαν μέσα στη φυλακή του.
Έτσι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον Ιμπραήμ στο να αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο. Τότε η κυβέρνηση διόρισε αρχηγό τον πλοίαρχο Σκούρτη για ν΄αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, αν και η σύγκρουση δε θα γινόταν στη θάλασσα αλλά στην ξηρά. Έτσι εύκολα ο Ιμπραήμ διέλυσε το στρατό του Σκούρτη στη μάχη στο Κρεμμύδι και ανενόχλητος κατέλαβε τη Μεσσηνία.
Στο μεταξύ η κυβέρνηση μετά από πίεση του λαού, αφήνει ελεύθερο τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους οπλαρχηγούς δίνοντας γενική αμνηστία.
Ο δε Παπαφλέσσας, υπουργός Εσωτερικών τότε και έχοντας και αυτός ευθύνη για τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη αποφασίζει να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον Ιμπραήμ. Πάει στη Μεσσηνία, και οχυρώνεται στο Μανιάκι. Εκεί έπεσε ηρωικά δίνοντας ως άλλος Λεωνίδας, υψηλό παράδειγμα αυτοθυσίας μαζί με τους λίγους Έλληνες που είχε μαζί του.
λιθογραφία, με φανταστική σύνθεση τη μάχη στο Μανιάκι
λιθογραφία, με φανταστική σύνθεση τη μάχη στο Μανιάκι
Τότε ο Κολοκοτρώνης προσπάθησε να εμποδίσει τον Ιμπραήμ να εισβάλει στην Αρκαδία, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Τριπολιτσά και προχώρησε προς το Ναύπλιο. Στους Μύλους ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Μακρυγιάννης πρόβαλαν αποτελεσματική αντίσταση, αναγκάζοντας τον Ιμπραήμ να γυρίσει στην Τριπολιτσά με μεγάλες απώλειες( 500 νεκροί έναντι μονάχα 1 Έλληνα).
Υψηλάντης και Μακρυγιάννης
Η μάχη στους Μύλους
Υψηλάντης και Μακρυγιάννης
Η μάχη στους Μύλους
Ο Κολοκοτρώνης σκέφτηκε ότι η μόνη λύση για να κρατήσει ζωντανή την Επανάσταση ήταν ο κλεφτοπόλεμος, η αιφνιδιαστική δηλαδή επίθεση κυρίως τη νύχτα, προκαλώντας φθορές στον εχθρό. Επίσης η κυβέρνηση ανέθεσε στο Γάλλο συνταγματάρχη Κάρολο Φαβιέρο να οργανώσει τακτικό στρατό.
ο Φαβιέρος, διοικητής του τακτικού ελληνικού στρατού από το 1825 - 1828, ο "πατέρας" του στρατού της Ελλάδας
τυφεκιοφόρος του τακτικού στρατού του 1826. Οι στολές είχαν παραγγελθεί στην Αγγλία ενώ το δερμάτινο κράνος γρήγορα αντικαταστάθηκε από το φέσι
ο Φαβιέρος, διοικητής του τακτικού ελληνικού στρατού από το 1825 - 1828, ο "πατέρας" του στρατού της Ελλάδας
τυφεκιοφόρος του τακτικού στρατού του 1826. Οι στολές είχαν παραγγελθεί στην Αγγλία ενώ το δερμάτινο κράνος γρήγορα αντικαταστάθηκε από το φέσι
Την ίδια εποχή ο Κιουταχής προχώρησε ανεμπόδιστα με 20.000 στρατό από τη Λάρισα στο Μεσολόγγι και το πολιόρκησε. Η δεύτερη αυτή πολιορκία κράτησε ένα χρόνο και οι υπερασπιστές του κατόρθωσαν να αποκρούσουν τον Κιουταχή. Σημαντική βοήθεια σε αυτό έδωσε ο Μιαούλης που κατάφερνε να σπάει τον αποκλεισμό από τη θάλασσα και να τροφοδοτεί τους πολιορκημένους με τρόφιμα και πολεμοφόδια.
από τις πολιορκίες του Μεσολογγίου
από τις πολιορκίες του Μεσολογγίου
Οι πολιορκημένοι επίσης, σε συνεννόηση με τον Καραϊσκάκη και άλλους οπλαρχηγούς, βγήκαν και επιτέθηκαν στο στρατό του Κιουταχή, αναγκάζοντάς τον να αποσυρθεί. Ο Ιμπραήμ θεωρώντας πως ο Κιουταχής καθυστερεί αδικαιολόγητα στο Μεσολόγγι αποφασίζει να κινηθεί ο ίδιος εκεί για να τον βοηθήσει...
