Ο ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ ΚΑΙ ΟΙ "ΤΡΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ"Ο Πικάσο(1881-1973) ήταν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Ο κυβισμός, το στιλ που τον έκανε διάσημο, είναι ένα από τα πιο σπουδαία κινήματα στην ιστορία της τέχνης. Ο Πικάσο ζωγράφιζε τους ανθρώπους και τα αντικείμενα εντελώς διαφορετικά απ' ότι θα έπρεπε να είναι.
Οι "Τρεις Μουσικοί"(1921) είναι μια σύνθεση που αποτελεί την κορύφωση του κυβισμού.
Ο Πικάσο χρησιμοποιεί μια ομάδα ανθρώπων ως κυβιστικό θέμα: τρεις μορφές, ένας πιερότος, ένας αρλεκίνος κι ένας μοναχός παίζουν μουσική. Τα πρόσωπα των μουσικών κρύβονται από τις μάσκες. Τα πόδια τους σαν ζευγάρια γεωμετρικών σχημάτων και τα χέρια τους σαν αντικείμενα με πέντε αιχμές. Τα μουσικά όργανα αποδίδονται και αυτά με γεωμετρικά σχήματα. Ο μουσικός αριστερά παίζει βιολί(φαίνεται καθαρά το δοξάρι), στο κέντρο παίζει τρομπέτα, ενώ στα δεξιά ο μουσικός μάλλον παίζει κάποιο εκκλησιαστικό όργανο. Μπροστά τους υπάρχει ένα τραπέζι με παρτιτούρα.
Ο Πικάσο διάλεξε αυτό το θέμα, ίσως για να εκφράσει μια χαρούμενη νότα της ζωής, όπως είναι η μουσική. Ίσως να ήθελε να δείξει την ανεμελιά των πλανόδιων μουσικών.
O πίνακας βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφεια (διαστάσεις 203Χ188 εκ.).
Ο ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ ΚΑΙ Η "ΛΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ"
Ο Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967) ήταν εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην τέχνη. Έλεγε ότι καθετί που βλέπουμε κρύβει κάτι άλλο. Ήταν ζωγράφος ιδεών και σκέψεων περισσότερο και όχι αντικειμένων. Στα θέματά του αντιστρέφει την εξωτερική με την εσωτερική όψη ή ενώνει και τις δυο.
Στη "Λαϊκή γιορτή" ο Μαγκρίτ ζωγράφισε μια σκηνή θεάτρου όπου ενώνει τον εσωτερικό χώρο της σκηνής με τον εξωτερικό.
Μέσα από τις κουρτίνες το εσωτερικό της σκηνής παρουσιάζεται σαν απέραντος ορίζοντας. Πάνω στη σκηνή ένα ανδρικό σώμα χωρίς πόδια έχει γυρισμένη την πλάτη του στους θεατές. Πάνω από αυτό πετάει ένα περιστέρι με ανοιγμένα φτερά. Τα δυο αντίθετα αυτά θέματα(ακίνητο-πέταγμα) έχουν ένα κοινό στοιχείο, τις μουσικές νότες που είναι πάνω στο σώμα τους.
Ίσως να θέλει να δείξει την ψυχική γαλήνη και ελευθερία που οδηγεί η μουσική Συνδέει το φυσικό κόσμο με τη μουσική. Στον πίνακα κυριαρχεί η παρτιτούρα, δηλαδή η μουσική, που γίνεται έτσι το βασικό μέρος μιας λαϊκής γιορτής.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η "ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΦΛΑΟΥΤΟ"
Ο Γιώργος Σταθόπουλος γεννήθηκε στην Καλλιθέα (Προστοβά) Τριχωνίδος ,κοντά στο Αγρίνιο το 1944. Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί σύμβολα. Ένα από αυτά είναι το νεανικό γυναικείο πρόσωπο όπως αυτό στη σύνθεση "Κοπέλα με Φλάουτο".
Μια νεαρή κοπέλα με μαύρα κυματιστά μαλλιά παίζει φλάουτο. Το φλάουτο μοιάζει με τον αρχαίο αυλό. Στη σύνθεση κυριαρχεί το διάφανο γαλάζιο χρώμα με λίγες κίτρινες πινελιές ενώ εναλλάσσονται ευθείες και καμπύλες γραμμές. Από το φλάουτο βγαίνουν δυο κλωνάρια δάφνης, ιερό φυτό του Απόλλωνα, θεού της μουσικής και έτσι δίνουν ένα αρχαίο ελληνικό συμβολισμό στη σύνθεση. Ο Σταθόπουλος με τη σύνθεση αυτή θέλει να εκφράσει την ηρεμία και την ομορφιά της μουσικής.
