Έζησε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για να καταλήξει στην Αθήνα, στην οποία έκτοτε διαμένει. Από το 1954 έως το 1960 εργάστηκε στο Παρίσι και στο Λονδίνο 
γράφοντας συμφωνική μουσική, μπαλέτα και μουσική για ταινίες. Το 1960 τίθεται επικεφαλής του αναγεννητικού πολιτιστικού-πολιτικού κινήματος στην Ελλάδα με επίκεντρο τη σύζευξη ποίησης και μουσικής, συνθέτοντας δεκάδες κύκλους τραγουδιών, ορατόρια, επιθεωρήσεις, μουσική για το αρχαίο ελληνικό δράμα και άλλα. Το κίνημα αυτό συνδέεται με τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της εποχής, που στόχευαν πέρα από τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής σε μια βαθύτερη και ευρύτερη αναγέννηση του ελληνικού λαού. Το γεγονός αυτό τον φέρνει συχνά στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής με κορύφωση την ενεργό συμμετοχή του στο αντιστασιακό κίνημα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-74).
Ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής, το δε έργο του, πολύμορφο και πλούσιο, επεκτείνεται πέραν της μουσικής σε τομείς όπως η ποίηση, η πεζογραφία, η φιλοσοφία, η μουσικολογία, ακόμα και στα πολιτικά δοκίμια.
Η πρώτη περίοδος της μουσικής του δημιουργίας (1940-53) περιλαμβάνει τραγούδια, ορατόρια, μουσική δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά έργα. Κορυφαίο έργο η "Πρώτη Συμφωνία".
Η δεύτερη περίοδος, η Παρισινή (1954-59), περιλαμβάνει έργα μουσικής δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά. Κορυφαίο έργο το μπαλέτο που ανέβηκε το 1959 στο Covent Garden, η "Αντιγόνη".
Η τρίτη περίοδος (1960-80) είναι αφιερωμένη στο κίνημα της έντεχνης λαϊκής μουσικής με κυριότερες συνθέσεις τα ορατόρια "Άξιον Εστί" και "Canto General".
Ακολουθεί η τέταρτη περίοδος (1981-1988), κατά την οποία, συνεχίζοντας πάντοτε να συνθέτει κύκλους τραγουδιών, επιστρέφει στη συμφωνική μουσική με κύρια έργα την "Τρίτη Συμφωνία", την "Εβδόμη Συμφωνία", την πρώτη του όπερα "Κώστας Καρυωτάκης" (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου) και το μπαλέτο "Ζορμπάς".
Τέλος κατά την πέμπτη περίοδο (1989 έως σήμερα) συνθέτει βασικά τις τρεις όπερες (λυρικές τραγωδίες) "Μήδεια", "Ηλέκτρα" και "Αντιγόνη", εγκαινιάζοντας παράλληλα την εποχή του Λυρικού Βίου, δηλαδή την ολοκληρωτική στροφή του προς το λυρισμό και την τελειοποίηση της λυρικής μουσικής έκφρασης σε όλο το φάσμα της μουσικής του δημιουργίας.
