Στα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το εμπόριο και η ναυτιλία βρίσκονταν σε παρακμή.
Θυμάσαι γιατί;
Με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Τούρκους η κατάσταση έγινε χειρότερη. Οι μεγάλες αγροτικές ιδιοκτησίες ανήκαν κυρίως σε Τούρκους(τσιφλίκια).
Τα προϊόντα που είχαν ζήτηση ήταν το βαμβάκι, ο καπνός, η σταφίδα, το σιτάρι και αυτά όπως και τα κτηνοτροφικά προϊόντα κατέληγαν σε χέρια Τούρκων είτε ως ιδιοκτήτες γης είτε με τη μορφή φόρων.
Σιγά σιγά οι Έλληνες πήραν στα χέρια τους το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Τα προϊόντα πουλιόταν στο παζάρι που γίνονταν κάθε βδομάδα σε κεφαλοχώρι της περιοχής.
Πρόσεξε τις παρακάτω εικόνες των αγορών της Αθήνας, της Κορίνθου και της Κωνσταντινούπολης. Τι κοινά στοιχεία παρατηρείς;
Μάλιστα σε μερικά μέρη μια φορά το χρόνο γίνονταν και εμποροπανηγύρεις όπου πραματευτάδες με καραβάνια έφερναν τα προϊόντα που ήταν προς πώληση.
Στις παρακάτω εικόνες δες πραματευτάδες που με καραβάνι μεταφέρουν τα προϊόντα τους σε εμποροπανήγυρη της Αθήνας. Γιατί άραγε μεταφέρονταν με καραβάνι, δηλαδή πολλοί μαζί;
Εμπόριο γίνονταν και με ευρωπαϊκές πόλεις κυρίως γεωργικών προϊόντων ενώ εισήγαγαν κυρίως βιομηχανικά προϊόντα και υφάσματα.
Η ανάπτυξη της ναυτιλίας έγινε σημαντική μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή (1774) όπου ελληνικά πλοία μπορούσαν να ταξιδεύουν με ρωσική σημαία σε όλες τις θάλασσες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας .
Στις ναυτικές επιχειρήσεις οι καραβοκύρηδες έβαζαν τα κεφάλαια και οι τεχνίτες και οι ναύτες τη δουλειά και όλοι μαζί είχαν μερίδιο σε κέρδη και ιδιοκτησία.
Κάτι ανάλογο έγινε και στη βιοτεχνία. Δημιουργήθηκαν συνεταιριστικές επιχειρήσεις όπως στην Καστοριά με τα γουναρικά, στα Αμπελάκια με τη βαφή νημάτων, στο Πήλιο με τα μεταξωτά είδη κλπ. ενώ επαγγέλματα όπως του χτίστη, του μαραγκού, του βοσκού δημιουργούσαν παρέες και μετακινούνταν και δούλευαν ομαδικά.
Θυμάσαι γιατί;
Με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Τούρκους η κατάσταση έγινε χειρότερη. Οι μεγάλες αγροτικές ιδιοκτησίες ανήκαν κυρίως σε Τούρκους(τσιφλίκια).
Τα προϊόντα που είχαν ζήτηση ήταν το βαμβάκι, ο καπνός, η σταφίδα, το σιτάρι και αυτά όπως και τα κτηνοτροφικά προϊόντα κατέληγαν σε χέρια Τούρκων είτε ως ιδιοκτήτες γης είτε με τη μορφή φόρων.
Σιγά σιγά οι Έλληνες πήραν στα χέρια τους το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Τα προϊόντα πουλιόταν στο παζάρι που γίνονταν κάθε βδομάδα σε κεφαλοχώρι της περιοχής.
Πρόσεξε τις παρακάτω εικόνες των αγορών της Αθήνας, της Κορίνθου και της Κωνσταντινούπολης. Τι κοινά στοιχεία παρατηρείς;
Μάλιστα σε μερικά μέρη μια φορά το χρόνο γίνονταν και εμποροπανηγύρεις όπου πραματευτάδες με καραβάνια έφερναν τα προϊόντα που ήταν προς πώληση.
Στις παρακάτω εικόνες δες πραματευτάδες που με καραβάνι μεταφέρουν τα προϊόντα τους σε εμποροπανήγυρη της Αθήνας. Γιατί άραγε μεταφέρονταν με καραβάνι, δηλαδή πολλοί μαζί;
Εμπόριο γίνονταν και με ευρωπαϊκές πόλεις κυρίως γεωργικών προϊόντων ενώ εισήγαγαν κυρίως βιομηχανικά προϊόντα και υφάσματα.
Η ανάπτυξη της ναυτιλίας έγινε σημαντική μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή (1774) όπου ελληνικά πλοία μπορούσαν να ταξιδεύουν με ρωσική σημαία σε όλες τις θάλασσες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας .
Στις ναυτικές επιχειρήσεις οι καραβοκύρηδες έβαζαν τα κεφάλαια και οι τεχνίτες και οι ναύτες τη δουλειά και όλοι μαζί είχαν μερίδιο σε κέρδη και ιδιοκτησία.
Κάτι ανάλογο έγινε και στη βιοτεχνία. Δημιουργήθηκαν συνεταιριστικές επιχειρήσεις όπως στην Καστοριά με τα γουναρικά, στα Αμπελάκια με τη βαφή νημάτων, στο Πήλιο με τα μεταξωτά είδη κλπ. ενώ επαγγέλματα όπως του χτίστη, του μαραγκού, του βοσκού δημιουργούσαν παρέες και μετακινούνταν και δούλευαν ομαδικά.
