Οι Έλληνες κατά την Τουρκοκρατία οργάνωσαν τη ζωή τους σύμφωνα με τα έθιμα και τις ασχολίες τους. Ανάλογα με τις γεωργικές και κτηνοτροφικές ασχολίες, χώρισαν το χρόνο σε δύο περιόδους: τη θερινή περίοδο και τη χειμερινή περίοδο
Η κτηνοτροφία μάλιστα δεν ήταν μόνο σπιτική και υπαίθρια αλλά και νομαδική. Με τη ζωή των κτηνοτρόφων συνδέονταν σημαντικές παραδόσεις και έθιμα του λαού. Στην παρακάτω εικόνα ένας ποιμένας επιστρέφει από τη βοσκή ενώ οι γυναίκες του σπιτιού ασχολούνται με το γνέσιμο, τη φροντίδα των παιδιών και άλλες οικιακές εργασίες
Άλλωστε η αρχαία ελληνική φιλοξενία ήταν από τα ιερά κληρονομήματα στην Ελλάδα.
Ιδιαίτερα ανοιχτόκαρδο ήταν το κάλεσμα σε σπιτικό γεύμα όπου προσφέρονταν όσο γίνονταν πλουσιοπάροχα τα προϊόντα της ελληνικής φύσης. Στην αριστερή εικόνα παρουσιάζεται σκηνή πριν από γεύμα όπου οι συνδαιτυμόνες πλένουν τα χέρια τους στο σπίτι του επισκόπου Σαλώνων για να καθήσουν στο χαμηλό τραπέζι (σοφράς) ενώ το ίδιο φιλόξενοι ήταν ακόμα και σε φτωχικά σπίτια όπως βλέπεις στην δεξιά εικόνα σε καλύβι της Αθήνας
Επίσης με ιδιαίτερο τρόπο γιόρταζαν και τους τοπικούς Αγίους τους, ενώ γάμοι και βαφτίσια ήταν γεγονότα που έδιναν την ευκαιρία στο λαό να χαρεί και αντίστοιχα σε κηδείες ή μνημόσυνα να λυπηθεί.
Στο ρυθμό των δημοτικών τραγουδιών, που τα συνόδευαν και λαϊκά όργανα, άνδρες και γυναίκες έσερναν το χορό. Παρατήρησε τις παρακάτω εικόνες από λαϊκό πανηγύρι και από παριανό χορό σε λιμάνι. Ποια όργανα διακρίνεις;
Εξαιτίας της ύπαρξης των κατακτητών, αναπτύχθηκε ανάμεσα στους υπόδουλους η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια σε πολλούς τομείς της ζωής των Ελλήνων. Έτσι ο ένας βοηθούσε τον άλλο σε βαριές δουλειές (χτίσιμο, βάψιμο κλπ) ή ακόμα και σε πολλές σπιτικές εργασίες (γνέσιμο μαλλιού, σπάσιμο αμυγδάλων κλπ) Η διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων βοήθησε στη διαφύλαξη της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων.
Η κτηνοτροφία μάλιστα δεν ήταν μόνο σπιτική και υπαίθρια αλλά και νομαδική. Με τη ζωή των κτηνοτρόφων συνδέονταν σημαντικές παραδόσεις και έθιμα του λαού. Στην παρακάτω εικόνα ένας ποιμένας επιστρέφει από τη βοσκή ενώ οι γυναίκες του σπιτιού ασχολούνται με το γνέσιμο, τη φροντίδα των παιδιών και άλλες οικιακές εργασίες
Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ήταν η αφορμή για να συναντιούνται, να γιορτάζουν αλλά και να αναπολούν τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος.
Στην παρακάτω σκηνή, το έθιμο του σουβλίσματος αρνιού κατά το Πάσχα.
Στην παρακάτω σκηνή, το έθιμο του σουβλίσματος αρνιού κατά το Πάσχα.
Άλλωστε η αρχαία ελληνική φιλοξενία ήταν από τα ιερά κληρονομήματα στην Ελλάδα.
Ιδιαίτερα ανοιχτόκαρδο ήταν το κάλεσμα σε σπιτικό γεύμα όπου προσφέρονταν όσο γίνονταν πλουσιοπάροχα τα προϊόντα της ελληνικής φύσης. Στην αριστερή εικόνα παρουσιάζεται σκηνή πριν από γεύμα όπου οι συνδαιτυμόνες πλένουν τα χέρια τους στο σπίτι του επισκόπου Σαλώνων για να καθήσουν στο χαμηλό τραπέζι (σοφράς) ενώ το ίδιο φιλόξενοι ήταν ακόμα και σε φτωχικά σπίτια όπως βλέπεις στην δεξιά εικόνα σε καλύβι της Αθήνας
Επίσης με ιδιαίτερο τρόπο γιόρταζαν και τους τοπικούς Αγίους τους, ενώ γάμοι και βαφτίσια ήταν γεγονότα που έδιναν την ευκαιρία στο λαό να χαρεί και αντίστοιχα σε κηδείες ή μνημόσυνα να λυπηθεί.
Στο ρυθμό των δημοτικών τραγουδιών, που τα συνόδευαν και λαϊκά όργανα, άνδρες και γυναίκες έσερναν το χορό. Παρατήρησε τις παρακάτω εικόνες από λαϊκό πανηγύρι και από παριανό χορό σε λιμάνι. Ποια όργανα διακρίνεις;
Εξαιτίας της ύπαρξης των κατακτητών, αναπτύχθηκε ανάμεσα στους υπόδουλους η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια σε πολλούς τομείς της ζωής των Ελλήνων. Έτσι ο ένας βοηθούσε τον άλλο σε βαριές δουλειές (χτίσιμο, βάψιμο κλπ) ή ακόμα και σε πολλές σπιτικές εργασίες (γνέσιμο μαλλιού, σπάσιμο αμυγδάλων κλπ) Η διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων βοήθησε στη διαφύλαξη της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων.
