Τα δικατάληκτα επίθετα αυτής της κατηγορίας µπορεί να είναι:
α) οξύτονα, διατηρώντας τον τόνο στη λήγουσα σε όλη την κλίση:
α) οξύτονα, διατηρώντας τον τόνο στη λήγουσα σε όλη την κλίση:
ο, η αβλαβής, το αβλαβές
ο, η ακριβής, το ακριβές
ο, η αληθής, το αληθές
ο, η διεθνής, το διεθνές
ο, η ευγενής, το ευγενές
ο, η ακριβής, το ακριβές
ο, η αληθής, το αληθές
ο, η διεθνής, το διεθνές
ο, η ευγενής, το ευγενές
β) παροξύτονα, αλλά µε µετακίνηση του τόνου στην προπαραλήγουσα στην ονοµαστική και αιτιατική ενικού του ουδετέρου:
ο, η αυθάδης, το αύθαδες
γ) παροξύτονα, αλλά µε µετακίνηση του τόνου στη λήγουσα στη γενική πληθυντικού:
ο, η αµµώδης, το αµµώδες (των αµµωδών)
ο, η αµµώδης, το αµµώδες (των αµµωδών)
Η γενική ενικού του αρσενικού είναι -ους (π.χ. του µεγαλοπρεπούς ναού). Όταν όµως ένα επίθετο αυτής της κατηγορίας χρησιµοποιείται ως ουσιαστικό, µπορεί να σχηµατίζει τη γενική και σε -η (π.χ. του ευγενή, του συγγενή, του ψυχοπαθή).
Τα επίθετα σε -ης, -ες σπάνια σχηµατίζουν κλητική.