Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Έλληνες προσπάθησαν πολλές φορές να ξεσηκωθούν και να πετύχουν την ανεξαρτησία τους. Όλα όμως αυτά τα επαναστατικά κινήματα οδηγήθηκαν σε αποτυχία για δύο κυρίως λόγους:
- Ήταν τοπικού χαρακτήρα και
- υπήρχε έλλειψη συστηματικής οργάνωσης
Αργότερα το 1611 στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο εκδηλώθηκε ένα επαναστατικό κίνημα με αρχηγό τον επίσκοπο Διονύσιο Φιλόσοφο ή όπως ονομάστηκε κατόπιν, λόγω της αποτυχίας του κινήματος, Σκυλόσοφος. Αυτός συγκέντρωσε χίλιους αγρότες, βάδισε εναντίον των Ιωαννίνων και πυρπόλησε το διοικητήριο του πασά, αλλά με την αντεπίθεση των Τούρκων, οι επαναστάτες διαλύθηκαν, ο Διονύσιος αιχμαλωτίστηκε και θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο.
Η φυλακή του Διονυσίου του Φιλοσόφου αριστερά και δεξιά η αρχή του μαρτυρίου του όπως το "είδε" ο Π. Βρέλλης και το έπλασε στο Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του. ΚΛΙΚ
Ακολούθησαν διωγμοί, σφαγές, λεηλασίες και καταργήθηκαν τα προνόμια που είχαν δοθεί στα Ιωάννινα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα έγιναν επίσης δυο σημαντικές προσπάθειες εξέγερσης.
Η πρώτη το 1769 που έμεινε στην ιστορία ως "Ορλοφικά" από το όνομα των Ρώσων αρχηγών του κινήματος(Ορλόφ). Η Ρωσία συγκεκριμένα βρισκόταν σε πόλεμο με τους Τούρκους και θέλοντας να αποδυναμώσει τον αντίπαλό της, ξεσήκωσε τους Έλληνες. Η Επανάσταση γρήγορα εξαπλώθηκε στην Πελοπόννησο και στη Στερεά, με θλιβερά όμως αποτελέσματα για τους Έλληνες. Το μόνο καλό από αυτήν την περίοδο ήταν η συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή (1774) που υπογρά
φτηκε από Ρώσους και Τούρκους και ευνόησε την οικονομική ανάπτυξη των ΕλλήνωνΛίγο αργότερα, το 1788 και με αρχηγό τον Λάμπρο Κατσώνη, Έλληνα αξιωματικό του Ρωσικού στρατού, ξεκίνησε ένα νέο επαναστατικό κίνημα. Ο Κατσώνης με το μικρό του στόλο κατάφερε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και να τρομοκρατήσει τους Τούρκους.
Με τη συνθήκη όμως Ρωσίας και Τουρκίας ο Κατσώνης εγκαταλείφθηκε από τη Ρωσία και ο στόλος του καταστράφηκε από τον τουρκικό στόλο στην περιοχή της Άνδρου. Από τότε βγήκε και η έκφραση: "Αν σ΄αρέσει μπάρμπα - Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο".
Ο Λάμπρος Κατσώνης κατάφερε να διαφύγει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγία Πετρούπολη με την οικογένειά του. Από το 1798 εγκαταστάθηκε στην Κριμαία σε κτήμα που του παραχώρησε η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β', το οποίο και ονόμασε Λιβαδιά.
Επίσης, τελευταία άξιας λόγου επαναστατική κίνηση έγινε το 1808, στην Ήπειρο, εναντίον του πασά, Αλή. Η επανάσταση έγινε με αρχηγό τον παπά Ευθύμιο Βλαχάβα, είχε όμως το ίδιο αποτέλεσμα με όλες τις προηγούμενες και ο παπα - Θύμιος Βλαχάβας επίσης την ίδια τύχη με όλους αυτούς που τόλμησαν να τα βάλουν με την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
