Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας πολλοί Έλληνες δεν άντεχαν τον Τουρκικό ζυγό, να πληρώνουν φόρους και να υποτάσσονται στο παιδομάζωμα και ανέβαιναν στα βουνά και γίνονταν ληστές. Οι Αρχές τους αντιμετώπιζαν σαν κακούργους ο απλός λαός όμως τους θαύμαζε για το θάρρος τους και την παλικαριά τους. Αυτοί ονομάστηκαν κλέφτες και θεωρήθηκαν λαϊκοί ήρωες.
Οι Τούρκοι για να τους αντιμετωπίσουν οργάνωσαν ειδικά τμήματα, τους αρματολούς, που αναλάμβαναν τη φύλαξη μιας περιοχής που λεγόταν αρματολίκι.
Οι αρματολοί ως το 15ο αιώνα είχαν σαν αποστολή τη φύλαξη συνόρων και διαβάσεων από τους κλέφτες και όχι μόνο και σαν αντάλλαγμα απαλλάσσονταν από την πληρωμή φόρων και την υποχρέωση να δίνουν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα. Πολλές φορές για να υποτάξουν οι Τούρκοι κάποιους κλέφτες τους έδιναν το αρματολίκι περιοχής όπως και έδιωχναν πολλούς αρματολούς, αν καταλάβαιναν ότι βοηθάνε κλέφτες. Έτσι κλέφτης και αρματολός πολλές φορές ταυτίζονταν και έφτασε να σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
Κάθε ομάδα κλεφτών είχε δικό της μπαϊράκι(σημαία), τον καπετάνιο, το πρωτοπαλίκαρο και τους ψυχογιούς( ανήλικα κλεφτόπουλα).Κρύβονταν σε δυσκολοπάτητα μέρη, τα λημέρια και έβαζαν σκοπιές, τα καραούλια.
Κατά τις συγκρούσεις τους με τους Τούρκους εφάρμοζαν την τακτική του κλεφτοπόλεμου(αιφνιδιασμός - ενέδρες - κρύψιμο), ενώ σε επιθέσεις των Τούρκων αμύνονταν με ταμπούρια(φυσικά ή τεχνητά οχυρώματα)
Η ζωή τους ήταν πάντα συνεχόμενη άσκηση με τρέξιμο, πήδημα, λιθάρι, σημάδι αλλά και γλέντι, χορό σε περιόδους ειρήνης
Τους κλέφτες ύμνησαν ο Ρήγας και ο Μακρυγιάννης(τους ονόμασε "μαγιά" της λευτεριάς γιατί αποτέλεσαν τον κεντρικό πυρήνα των αγωνιστών της λευτεριάς) αλλά κυρίως ο ελληνικός λαός που έπαιρναν κουράγιο από αυτούς, τους θεωρούσε προστάτες του και τους ύμνησαν με τα δημοτικά τραγούδια.
Οι Τούρκοι για να τους αντιμετωπίσουν οργάνωσαν ειδικά τμήματα, τους αρματολούς, που αναλάμβαναν τη φύλαξη μιας περιοχής που λεγόταν αρματολίκι.
Τα αρματολίκια κατά το 18ο αι. και τις αρχές του 19ου αι.
Οι αρματολοί ως το 15ο αιώνα είχαν σαν αποστολή τη φύλαξη συνόρων και διαβάσεων από τους κλέφτες και όχι μόνο και σαν αντάλλαγμα απαλλάσσονταν από την πληρωμή φόρων και την υποχρέωση να δίνουν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα. Πολλές φορές για να υποτάξουν οι Τούρκοι κάποιους κλέφτες τους έδιναν το αρματολίκι περιοχής όπως και έδιωχναν πολλούς αρματολούς, αν καταλάβαιναν ότι βοηθάνε κλέφτες. Έτσι κλέφτης και αρματολός πολλές φορές ταυτίζονταν και έφτασε να σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
Κάθε ομάδα κλεφτών είχε δικό της μπαϊράκι(σημαία), τον καπετάνιο, το πρωτοπαλίκαρο και τους ψυχογιούς( ανήλικα κλεφτόπουλα).Κρύβονταν σε δυσκολοπάτητα μέρη, τα λημέρια και έβαζαν σκοπιές, τα καραούλια.
"Κλέφτες και αρματολοί" Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Π. Βρέλλη(Ιωάννινα)
Βλέποντας την παραπάνω εικόνα και αφού διαβάσεις το συνοδευτικό κείμενο του βιβλίου σου στη σελίδα 68 περιέγραψε πώς περνούσαν μια μέρα οι "κλέφτες" στο λημέρι τους.
Κατά τις συγκρούσεις τους με τους Τούρκους εφάρμοζαν την τακτική του κλεφτοπόλεμου(αιφνιδιασμός - ενέδρες - κρύψιμο), ενώ σε επιθέσεις των Τούρκων αμύνονταν με ταμπούρια(φυσικά ή τεχνητά οχυρώματα)
Η ζωή τους ήταν πάντα συνεχόμενη άσκηση με τρέξιμο, πήδημα, λιθάρι, σημάδι αλλά και γλέντι, χορό σε περιόδους ειρήνης
Τους κλέφτες ύμνησαν ο Ρήγας και ο Μακρυγιάννης(τους ονόμασε "μαγιά" της λευτεριάς γιατί αποτέλεσαν τον κεντρικό πυρήνα των αγωνιστών της λευτεριάς) αλλά κυρίως ο ελληνικός λαός που έπαιρναν κουράγιο από αυτούς, τους θεωρούσε προστάτες του και τους ύμνησαν με τα δημοτικά τραγούδια.
