Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

ΝΕΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η σύγκριση των επαγγελμάτων των παλαιότερων χρόνων και των σημερινών είναι φανερό ότι παρουσιάζει βασικές διαφορές:
Ένας περίπατος στην πλατεία Αριστοτέλους ή στο Λευκό Πύργο, συνήθως σε έφερνε κοντά στον πλανόδιο τότε φωτογράφο.
Ο φωτογράφος κάθε μέρα κατά τις 10 το πρωί, μέχρι τη δύση του ήλιου, ξεκινούσε από το σπίτι του γελαστός με τη μηχανή φορτωμένη στον ώμο και με τον κουβά στο χέρι που είχε μέσα μπουκάλια με αρνητικό υγρό για την εμφάνιση της φωτογραφίας.

Σήμερα η τεχνολογία άγγιξε και το επάγγελμα του φωτογράφου. Τώρα υπάρχουν οι αυτόματες μηχανές και οι έγχρωμες φωτογραφίες.

Ωστόσο η φωτογραφία ήταν και παραμένει ο κρίκος του παρελθόντος με το παρόν και τι μέλλον, καθώς οι αναμνήσεις, δεμένες σε αλυσίδα, μας γεμίζουν τις ώρες της μοναξιάς…
Και στα παλιά χρόνια υπήρχαν επίσης πολλά από τα σημερινά επαγγέλματα, όπως του τσαγκάρη, του γεωργού, του κουρέα κλπ. Όμως οι γνώσεις, τα μέσα και οι συνθήκες εργασίας του δεν είναι οι ίδιες με σήμερα. Τα επαγγέλματα έχουν εξελιχθεί και γίνονται με προηγμένο τρόπο αποδίδοντας βεβαίως και έτσι περισσότερα χρήματα με λιγότερο κόπο.




Η διαδικασία της μάθησης γενικώς δε σταματάει ποτέ. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πλέον σχεδόν αναγκαίο, να εμπλουτίζει διαρκώς τις γνώσεις του είτε για να εξελιχθεί επαγγελματικά και να αναπτυχθεί προσωπικά είτε για να αντεπεξέλθει στις νέες ανάγκες που δημιουργούνται στον τομέα της απασχόλησης. Συνήθως χρειάζεται να αποκτούμε γνώσεις από νέους χώρους, επαγγελματικές εξειδικεύσεις, να ανανεώνουμε τις γνώσεις που έχουμε πάρει ανάλογα με τις εξελίξεις στις επιστήμες και την τεχνολογία. Χρειάζεται η «δια βίου εκπαίδευση» που σημαίνει ακριβώς «εκπαίδευση σε όλη μας τη ζωή».

Η δια βίου μάθηση και η κινητικότητα, το υψηλό επίπεδο ειδίκευσης και οι ουσιαστικές δεξιότητες σε νέες τεχνολογίες αποτελούν πλέον τα ιδανικά προσόντα για την αγορά εργασίας. Για να μην αποκλειστούν από την παραγωγική διαδικασία, τόσο οι άνεργοι όσο και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να καλύψουν την έλλειψη δεξιοτήτων και να αναπτύξουν οπωσδήποτε δεξιότητες πληροφορικής, ικανότητα χειρισμού ξένων γλωσσών, τεχνολογική αντίληψη, επιχειρηματικό πνεύμα και κοινωνικές δεξιότητες.
Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει συστηματική έρευνα γύρω από την εξέλιξη των επαγγελμάτων, κάτι που γίνεται στις περισσότερες χώρες, έτσι ώστε να υποβοηθηθούν οι υπηρεσίες επαγγελματικού προσανατολισμού.
Για τον λόγο αυτόν το υπουργείο Εργασίας συζητά την κατάρτιση ενός «εθνικού επαγγελματολογίου», το οποίο θα αποτελέσει τη βάση δεδομένων για τον επαγγελματικό προσανατολισμό και για την έρευνα της αγοράς εργασίας. Σημειώνεται ότι η μόνη μέχρι στιγμής προσπάθεια ­ μικρής ωστόσο εμβέλειας ­ είναι ο «οδηγός επαγγελμάτων» που εξέδωσε ο ΟΑΕΔ το 1984. Βεβαίως, ο συγκεκριμένος οδηγός χρειάζεται ανανέωση, εκσυγχρονισμό και εμπλουτισμό, καθώς οι εξελίξεις στα επαγγέλματα τα τελευταία χρόνια είναι ραγδαίες, ενώ τεράστια είναι και τα άλματα της τεχνολογικής εξέλιξης.

H τεχνολογική εξέλιξη έφερε στο προσκήνιο και νέα επαγγέλματα, άγνωστα στα παλαιότερα χρόνια. Προγραμματιστές Η/Υ, μηχανικοί αυτοκινήτων αλλά και αεροσκαφών, άνθρωποι που εργάζονται στις τηλεπικοινωνίες και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ

Βελτιώνονται επίσης ποιοτικά οι υπηρεσίες που παρέχονται στους πολίτες, π. χ. στην ιατρική με την ανάπτυξη της τηλεδιαγνωστικής ή των εγχειρήσεων από απόσταση, στην εκπαίδευση, με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, στον πολιτισμό, με τα εικονικά μουσεία κλπ, διευκολύνοντας την πρόσβαση σε αυτές κατοίκων απομακρυσμένων ή παραμεθόριων περιοχών, ηλικιωμένων, ατόμων με κινητικά προβλήματα κλπ.

Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι από τις νέες "μηχανές", που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη. Η εξέλιξή του ήταν, είναι και θα είναι ραγδαία. Υπολογιστές υπάρχουν παντού. Σε γραφεία, σε σχολεία, στα νοσοκομεία, σε αεροδρόμια κ.τ.λ. Έγιναν απαραίτητοι στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Εργασίες που ήταν χρονοβόρες τώρα γίνονται σε πολύ γρήγορο ρυθμό με το πάτημα ενός κουμπιού, πάντα με τη βοήθεια του υπολογιστή. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων όχι μόνο μέσω του τηλεφώνου αλλά και με τη βοήθεια του υπολογιστή, το λεγόμενο Internet. Πληροφορίες που παίρναμε παλιά από εγκυκλοπαίδειες και εφημερίδες ή πηγαίνοντας στη βιβλιοθήκη τώρα με μια απλή κίνηση έχουμε στη διάθεσή μας αυτό που ζητάμε.
Χαμηλό όμως δυστυχώς είναι το ποσοστό της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών (Η/Υ) στα νοικοκυριά, όπου σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο ήταν το 2001 γύρω στο 21%, ενώ ο αντίστοιχος κοινοτικός μέσος όρος ήταν 43%. Μεγαλύτερο εμφανίζεται το ποσοστό χρήσης Η/Υ στην εργασία (35%), έναντι του μέσου κοινοτικού όρου που είναι 51%

Το εκπαιδευτικό σύστημα μεταμορφώνεται σταδιακά, αλλά άνισα, με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών.

Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, λίγες σχολικές μονάδες έχουν υπολογιστικό εξοπλισμό και πρόσβαση στο Ίντερνετ.

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η πληροφορική διδάσκεται από τα μέσα της δεκαετίας του 80 στο 85% των Γυμνασίων της χώρας, αλλά οι ώρες διδασκαλίας, τα σχολικά βιβλία και τα φροντιστήρια είναι ανεπαρκή.

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αντιστοιχούν 14 μαθητές ανά Η/Υ, ενώ στην Πρωτοβάθμια 47!!

Πέρα από τις γνώσεις που αποκτάμε με συγκροτημένο τρόπο, σε σχολεία και σεμινάρια, αποκτάμε γνώσεις και πληροφόρηση και με «άτυπο» όπως λέγεται τρόπο. Αυτό γίνεται με το διάβασμα βιβλίων, την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών προβολών, τις επισκέψεις σε μουσεία και αίθουσες τέχνης, τη συμμετοχή σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γενικότερα μέσα από τις εμπειρίες της καθημερινής ζωής, με την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία με το περιβάλλον που ζούμε και τα άτομα που συναναστρεφόμαστε.